29 marca 1943 roku , Ukraiński mord na ludności polskiej w Pendykach i Pieńkach.

29 marca 1943 roku w Pendykach oraz  sąsiednich Pieńkach pow. Kostopol, na Wołyniu ukraińscy ludobójcy z UPA z pomocą chłopów ukraińskich z okolic, dokonali zbrodni na Polakach. Mordu dokonano przy użyciu siekier, bagnetów, paląc żywcem, wrzucając ich do płonących domów. Gospodarstwa  obrabowano i spalono. We  wsi Pendyki zamieszkiwała tylko jedna rodzina ukraińska, dlatego nie musieli się obawiać że pożoga zajmie domy Ukraińców . We wsi schroniła się także część ocalonych z pogromu w pobliskiej kolonii Tomaszów. Pod wpływem przerażających wieści z sąsiednich powiatów, we wsi powstała samoobrona, dysponująca kilkoma sztukami broni palnej, mieszkańcy wykopali nawet okopy. Zostali zaskoczeni porannym atakiem, spodziewano się nocnego. Jednak samoobrona  nie miała żadnych szans w starciu z uzbrojonymi po zęby oddziałami UPA. Bandyci mieli dużo broni, w tym pociski zapalające.

Polacy ratowali się ucieczką przez podmokłe łąki do lasu, ścigani przez upowców. Pozostali dobijali rannych i rabowali mienie. 

Następnego dnia znaleziono na miejscu zbrodni około 150 ciał głównie kobiet, dzieci i osób starszych. Były spalone albo zmasakrowane, ocaleni członkowie rodzin i sąsiedzi nie potrafili ustalić tożsamości wszystkich ofiar. 

Pochowano ich w zbiorowej mogile.