1 czerwca 1652r. Powstanie Chmielnickiego: Początek bitwy pod Batohem, w której wojska polskie poniosły klęskę w starciu z oddziałami kozackimi i tatarskimi. Po bitwie wszyscy polscy jeńcy 3500 szlachty zostali wymordowani.

 

1 czerwca 1652r. Powstanie Chmielnickiego: Początek bitwy pod Batohem, w której wojska polskie poniosły klęskę w starciu z oddziałami kozackimi i tatarskimi. Po bitwie wszyscy polscy jeńcy 3500 szlachty zostali wymordowani. "Nienawiść wrosła w serca i zatruła krew pobratymczą." - Henryk Sienkiewicz.

Dziewiętnastowieczny historyk, Eustachy Iwanowski, tak opisuję przyczynę mordu:

"Tatarowie zwyciężonych i niewolników w pień wycinać nie chcieli. Kozacy zapłacili w dwójnasób za każdą głowę i zmusili Tatarów do rzezi. Sami byli tylko widzami tego dzikiego mordu, pilnując, aby się kto nie wymknął. Spod ziemi, jak mówią, dobywali, oddając Tatarom. Tego mordu nie można przypisać nienawiści szczególnej Kozaków Rusi do Polski lub pomście za krzywdy od Polski doznane. Był to prosty skutek zwierzęcej w ludziach natury, która gdy się rozbestwi krwi wylewem, w dzikości jest wyuzdaną i straszną. Tak zawsze bywało. W każdej domowéj wojnie zawziętość, zapalczywość jest najwyższą. W r. 1652 spełnili najdziksze morderstwo pod Batowem, w roku 1654 Pod Buszą sami siebie najokrutniej zabijal."

Jeńcom związano ręce z tyłu i prowadzono pojedynczo na plac obozowy, czyli majdan, gdzie podrzynano im gardła, lub ścinano głowy, niektórych też zakłuwano pikami. Ciał nie grzebano, głowę hetmana zatknięto na drzewiec.