Urodził się w rodzinie hrabiego Edmunda Dzieduszyckiego Aleksandry z Winogrodzkich, wnuk hrabiego Aleksandra Stanisława. Ukończył gimnazjum, a następnie uniwersytet w Wiedniu, gdzie uzyskał stopień doktora praw.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 roku pracował w sztabie I Brygady Legionów Polskich. W listopadzie 1914 roku został adiutantem Józefa Piłsudskiego. 5 marca 1915 roku został awansowany na stopień porucznika. Od sierpnia 1915 roku dowodził plutonem jazdy w 1. pułku ułanów. W czasie walk został ciężko ranny i od lutego 1916 roku przez prawie rok przebywał w szpitalu. W 1917 roku, po kryzysie przysięgowym, został zdegradowany i wcielony do armii austro-węgierskiej. Na przełomie 1917/1918 ukończył Szkołę Oficerów Rezerwy Kawalerii w Stockerau.
W listopadzie 1918 roku jako dowódca kompanii i szwadronu w grupie ppłk. Michała Tokarzewskiego uczestniczył w odsieczy Lwowa, a następnie do września 1919 roku walczył w 5. pułku piechoty Legionów.
Latem 1920 roku był dowódcą Grupy Legionowej, a do listopada tego roku już w stopniu majora był zastępcą dowódcy 5. pułku ułanów. Następnie został bezterminowo urlopowany, pełnił funkcję referenta prawniczego w intendenturze Dowództwa Okręgu Generalnego „Lwów”. W maju 1921 roku został przeniesiony do rezerwy. W 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów kawalerii. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Stryj. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr V.
Był właścicielem folwarku Hyżne i jednocześnie pełnomocnikiem rodzinnych majątków Izydorówka, Sulatycze i Lachowice (łącznie 1670 ha). Po zamachu majowym w 1926 roku zaangażował się w pracę ziemian wschodniogalicyjskich współpracujących z rządem. Politycznie był związany z BBWR.
W 1928 roku został wybrany posłem na Sejm II kadencji (1928–1930) z listy państwowej nr 1 (BBWR) w okręgu wyborczym nr 55 (Złoczów). W Sejmie pracował w komisjach: prawniczej, regulaminowej i nietykalności poselskiej oraz wojskowej (do lutego 1930 roku).
W 1934 roku ponownie został adiutantem Józefa Piłsudskiego. W 1935 roku został wybrany zastępcą senatora IV kadencji (1935–1938) z województwa lwowskiego. Po śmierci gen. Bolesława Popowicza (9 stycznia 1937 roku) złożył ślubowanie 17 lutego 1937 roku i został senatorem. W tej kadencji pracował w komisjach skarbowej i wojskowej. Był członkiem zarządu okręgu Związku Legionistów Polskich we Lwowie.
Odznaczony w roku 1921 Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.
W roku 1939 zmobilizowany, służył w Ośrodku Zapasowym Podolskiej Brygady Kawalerii w Stanisławowie. Po agresji ZSRS na Polskę 23.09.1939 roku przeszedł granicę polsko-węgierską w Jabłonicy.
Internowany na Węgrzech, polski komendant obozu internowanych w Bergnez. W końcu grudnia 1939 przez Budapeszt przedostał się do Paryża.
W Polskich Siłach Zbrojnych oficer łącznikowy Naczelnego Wodza do Rady Narodowej RP. Po kapitulacji Francji w czerwcu 1940 ewakuowany do Wielkiej Brytanii. W latach 1942–1947 członek Wojskowego Trybunału Orzekającego.
Po II wojnie światowej pozostawał na uchodźstwie w Wielkiej Brytanii. Po śmierci został pochowany na cmentarzu Fulham North Sheen.
Post Historia Wczoraj i dziś.
Cześć Jego Pamięci!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
#PolishHolokaust