❗️Rocznica bitwy pod Posadowem, Rzeczycą, Podlodowem, Ulhówkiem stoczonej 2 czerwca 1944 r. W wielu publikacjach określana jest jako największa bitwa na Zamojszczyźnie z ukraińskimi bandami UPA. W tym dniu poległo po stronie polskiej 71 partyzantów, w tym 4 oficerów, zaś około 100 żołnierzy zostało rannych.

 

❗️Rocznica bitwy pod Posadowem, Rzeczycą, Podlodowem, Ulhówkiem stoczonej 2 czerwca 1944 r.

W wielu publikacjach określana jest jako największa bitwa na Zamojszczyźnie z ukraińskimi bandami UPA. W tym dniu poległo po stronie polskiej 71 partyzantów, w tym 4 oficerów, zaś około 100 żołnierzy zostało rannych.

Stanowcza postawa polskiego podziemia i wsparcie polskiej ludności zatrzymało ofensywę Ukraińskiej Powstańczej Armii na linii Bugu i Huczwy, chroniąc polską ludność południowo-wschodniej Zamojszczyzny przed wymordowaniem i grabieżą, co pozwoliło przynajmniej w części uniknąć tragicznego losu ludności Wołynia i Podola.

✔️Źródło - Kronika Tygodnia:

"Pod koniec maja 1944 r. wywiad obwodu AK Tomaszów doniósł o przygotowywanym przez UPA decydującym natarciu na wschodnią linię polskich oddziałów na odcinku Tyszowce-Łaszczów-Jarczów. Wobec zbliżającego się frontu wschodniego była to dla Ukraińców ostatnia okazja do masowej likwidacji polskiej ludności. W tamtym rejonie dowództwo UPA dysponowało dwoma kureniami z zagonu im. Bohuna. W gotowości były też kureń Mirosława Onyszkiewicza, „Oresta”, składający się z czterech sotni („Bradziahi”, „Hałajdy”, „Jastruna” i „Korsaka”), kureń „Czernika” w sile trzech sotni („Karpy”, „Bahrianyja” i „Wowki”), sotnie „Jahody” i „Zaliźniaka”.1 czerwca, w godzinach popołudniowych, oddziały polskie zaczęły zajmować pozycje wyjściowe do natarcia. Jakie były ustalenia? Jak czytamy w książce „Partyzancki kraj” Jerzego Markiewicza, polskie oddziały miały rozwinąć od strony Huczwy natarcie na przestrzeni ok. 50 km – od Tyszowiec po Jarczów. Główne uderzenie miało być skierowane na Ulhówek. Znajdowały się tam duże i dobrze wyposażone siły nieprzyjaciela, jak również sztab ukraińskiego zgrupowania. Zdobycie Ulhówka byłoby równoznaczne z przełamaniem pozycji banderowców, co stwarzało możliwość rozbicia wielu oddziałów UPA i odrzucenia ich na wschód. Do bitwy doszło 2 czerwca. Najcięższe walki stoczono w rejonie Ulhówka, Rzeczycy i Posadowa. UPA miała zdecydowaną przewagę, dodatkowo Ukraińcom pomagali Niemcy, bombardując oddziały polskie wzdłuż linii toczących się walk. Po stronie polskiej poległo 71 żołnierzy, a około 100 odniosło rany. I choć polskim partyzantom nie udało się przełamać linii zajmowanych przez kurenie UPA i odrzucić oddziałów nieprzyjaciela na wschód, to uderzenie na Ulhówek, Rzeczycę i Posadów sparaliżowało przygotowania ofensywne Ukraińców. Już do końca okupacji kurenie UPA nie podjęły działań i operacji ofensywnych o dużym zasięgu. Ten krwawy bój udaremnił UPA wdarcie się w głąb Zamojszczyzny".

-------------------------

Pierwszą tablicę w lesie posadowskim odsłonięto w 1969 r., pod koniec lat 80-tych postawiono przy niej duży, metalowy krzyż. W 1994 r. odsłonięto nową tablicę. Zasłużonym opiekunem tego miejsca był m.in. Jan Serleczko ,"Szarfa", dowódca jednej z kompani, która brała udział w tej walce. "Szarfa" zmarł w 2002 r. Pomnik nie został zapomniany - co roku, na początku czerwca, odbywają się tutaj uroczystości ku czci poległych.

Post Agnieszka Marciniuk