Strony

środa, 1 czerwca 2022

Zdjęcie przedstawia pomordowanych Polaków przez ukraińskich szowinistów 2 czerwca 1943 roku w Hurbach.

 

2 czerwca 1943r. 1000 osobowa banda UPA i okolicznych chłopów, wymordowała wieś Hurby na Wołyniu. Zginęło 250 osób, szczególnie okrutnie mordowano dzieci.

Atak na Hurby, w którym udział wzięły oddziały UPA i SKW z okolicznych wsi ukraińskich, nastąpił wieczorem 2 czerwca, rozpoczynając tym samym serię zbrodniczych napadów na polskie wsie w powiecie zdołbunowskim. Rozkaz do ataku wydał sam komendant UPA Dmytro Klaczkiwśkyj "Kłym Sawur". Według niego miał to być odwet za rzekome spacyfikowanie przez polskich policjantów w służbie niemieckiej ukraińskiej wsi Dermań-Załuże oraz kara za udzielanie schronienia radzieckim partyzantom.


- Siedziałyśmy z siostrą na łóżku, gdy usłyszałyśmy huki dochodzące z ulicy. Kiedy siostra wyszła przed dom, płonęła już cała wieś – wspominała dla Polskiego Radia Irena Gajowczyk, która w chwili napadu miała zaledwie 6 lat. – Ojciec krzyknął, żebyśmy z mamą uciekały do lasu. Byłyśmy wtedy w samych koszulkach nocnych.


Po przełamaniu słabo zorganizowanej samoobrony, banderowcy strzelali do uciekających w popłochu osób. Niektórzy mieszkańcy rozpoznali w napastnikach swoich dawnych ukraińskich kolegów. Prosili ich o darowanie życia. Znający napastników mogli liczyć na śmierć od kuli karabinu. Pozostali mieszkańcy ginęli od ukłuć noży, bagnetów i siekier. Wielu osobom odcięto różne części ciała. Do płonących domów wrzucano schwytanych na ulicy ludzi. Część Ukraińców jeszcze w czasie trwania ataku, przystąpiła do grabieży gospodarstw.


Wielu mieszkańców Hurb szukało schronienia na polach, na których rosło wtedy wysokie zboże. Pola były regularnie przeczesywane przez banderowców, którzy na miejscu zabijali znalezionych ludzi.


- Wraz z rodziną biegliśmy w stronę lasu. Byliśmy może 150 metrów od domu, kiedy ze zboża wyłoniło się dwóch mężczyzn. Jeden z nich miał za paskiem siekierę. Rozbiegliśmy się na wszystkie strony - mówiła Irena Gajowczyk. - Widziałam, jak mamie obcinają piersi, a potem podcięli jej gardło. Ja ze strachu nie mogłam nigdzie uciec. Padłam na ziemię. Nie pamiętam, co się potem działo.


Nieudana ucieczka


Napaść przeżyło kilkudziesięciu Polaków, którzy schowali się w polu i lesie. Rano przystąpili do grzebania zabitych na podwórkach ich domów. Niektóre ciała były tak zmasakrowane, że zidentyfikowanie ich było niemożliwe. Część ocalonych postanowiła udać się do nieodległego miasteczka Mizocz. Stacjonował tam garnizon niemiecki, który dawał poczucie bezpieczeństwa przed UPA.


Niestety - na drodze prowadzącej do Mizocza, karawana wozów została zaskoczona przez obserwujący trasę oddział UPA. Uchodźcy, wiedząc, że nie mają żadnych szans w starciu z napastnikiem, od razu rzucili się do ucieczki.


- Zaczęli do nas strzelać. Mieli mało broni palnej, ale za to mieli siekiery, potężne noże i widły. Zeskoczyłam z wozu z siostrą Leokadią. Ranna Stasia musiała zostać na wozie - relacjonowała Irena Gajowczyk. - Widziałam, jak ojciec został postrzelony. Potem zaczął go kłuć nożem znajomy Ukrainiec Iwan. Później Ukraińcy zaczęli plądrować kosztowności z wozów.


Uciekających dźgano nożami, odcinano różne części ciała i zdzierano z nich skórę. Irenie Gajowczyk jeden z oprawców odciął kawałek skóry, a następnie wrzucił na mrowisko. Dziewczynka przeleżała na kopcu trzy dni. Kiedy się ocknęła, zobaczyła wokół siebie rozczłonkowane zwłoki znajomych. Nie miała siły wstać. Po pewnym czasie z drogi zabrał ją niemiecki żołnierz z oddziału, który zmierzał do Hurb. Okazało się, że osoby, którym udało się zbiec do Mizocza, poprosili o eskortę stacjonujących tam Niemców. Chcieli wrócić do swej miejscowości i zobaczyć, czy może ktoś przeżył.


Po przyjeździe do wsi okazało się, że w jednym z domów schroniło się kilku z ocalonych z rzezi ludzi, którzy bali się nawet wyruszyć w drogę do Mizocza. Z ich relacji wynikało, że Ukraińcy po dokonanej zbrodni wrócili do wioski i zbezcześcili pochowane w prowizorycznych w grobach zwłoki ofiar napadu.

Wkrótce UPA z całą siłą uderzyła na inne wsie powiatu zdołbunowskiego, a nawet przedmieścia miast, zamieszkałych przez Polaków.

Irena Gajowczyk, która przeżyła zagładę Hurb, opowiedziała o swoich przeżyciach dla Polskiego Radia.

                                       ⬇️

https://www.polskieradio24.pl/39/156/Artykul/2317488,Zbrodnia-UPA-w-Hurbach-W-bestialski-sposob-zginelo-250-osob

#NeverAgain #WeRememberTheFact #ПамятаємоПравду #Reparacje #UkrainianReparationsForPoland #Odszkodowania #CzasZapłatyZaRzeź !!! #Polishholokaust #WW2 #WorldWarTwo #Wołyń #Kresy #UkrainianMurdered #OUN #UPA #UA #Ludobójstwo #Genocidum #Genocide #GenocidumAtrox #UkrainianCrimes #UkrainskieZbrodnie

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

#PolishHolokaust