16 lipca 1960 r. rządy Stanów Zjednoczonych i PRL zawarły układ dotyczący zaspokojenia roszczeń obywateli USA za mienie utracone w Polsce. Było to jedna z kilkunastu umów indemnizacyjnych, które w tajemnicy przed własnymi obywatelami zawarł rząd PRL.

 

16 lipca 1960 r. rządy Stanów Zjednoczonych i PRL zawarły układ dotyczący zaspokojenia roszczeń obywateli USA za mienie utracone w Polsce. Było to jedna z kilkunastu umów indemnizacyjnych, które w tajemnicy przed własnymi obywatelami zawarł rząd PRL.

W styczniu 1946 r. władze Polski Ludowej dokonały nacjonalizacji przemysłu. Na własność państwa przeszły fabryki, kopalnie i huty. Niemcy tracili swój majątek bez odszkodowań, jednak pozostali właściciele mieli je otrzymać. Tak przynajmniej zapisano w dekrecie nacjonalizacyjnym. Szkopuł w tym, że władze nie zmierzały ich wypłacać. Obywatele polscy byli w tej sytuacji bezradni, natomiast inaczej było w przypadku osób mieszkających w państwach zachodnich. Polsce groziły procesy sądowe i zajmowanie państwowego mienia, które znajdowało się na terenie państw zachodnich. Dlatego już od 1948 r. władze polskie zaczęły podpisywać z poszczególnymi krajami tzw. umowy indemnizacyjne. Do 1971 r., podpisano je z dwunastoma państwami: Francją, Danią, Szwajcarią, Szwecją, Wielką Brytanią, Norwegią, USA, Belgią, Grecją, Holandią, Austrią, Kanadą. Mechanizm umów najczęściej był prosty. Polska wypłacała drugiej stronie określoną sumę, traktowaną jako ryczałtowe odszkodowanie dla obywateli tego kraju za majątek utracony w wyniku nacjonalizacji. Osoba poszkodowana odszkodowanie otrzymywała już od własnego rządu, a nie od władz polskich. W ten sposób strona polska przestawała być odpowiedzialna za wypłatę odszkodowania i nie była zagrożona roszczeniami.

Co warte podkreślenia – wszystko to odbywało się poza wiedzą krajowego społeczeństwa. Zawierane porozumienia nie były ratyfikowane, nie publikowano ich w Dzienniku Ustaw. Komunistyczne władze ukrywały w ten sposób, że znacznie lepiej potraktowały obcokrajowców niż własnych obywateli. Oni na żadne odszkodowania nie mogli liczyć.

_______________________

On 16 July 1960, the governments of the USA and the Polish People's Republic concluded an agreement regarding the claims of US citizens to property lost in Poland. This was just one of a dozen agreements of indemnity, which the government of the Polish People's Republic signed in secret without the knowledge of its own citizens.

In January 1946, the Polish authorities nationalized the country's industry. Factories, mines and steel mills became the property of the state. Germans were stripped of their property without compensation, but the remaining owners were able to keep them. At least this is what was written in the nationalization decree. The problem was that the authorities had no intention of paying out. Polish citizens were helpless in this situation, while people living in Western countries were given greater concessions. Poland was threatened with lawsuits and the seizure of state property located in Western countries. To this end, in 1948, the Polish authorities began to sign the so-called agreements of indemnity. By 1971, Poland had signed an agreement with twelve countries: France, Denmark, Switzerland, Sweden, Great Britain, Norway, USA, Belgium, Greece, the Netherlands, Austria and Canada. The contract was usually a simple affair: Poland agreed to pay the second party a certain fee, which was then treated as a compensation for the second party's citizens for property lost as a result of nationalization. The victim therefore received compensation from its own government, and not from the Polish authorities. Poland was not responsible for the payment of compensation and was not threatened with legal proceedings. 

It must be stressed, however, that all this took place without the knowledge of the Polish people. The agreements concluded were not ratified and they were not published in the Journal of Laws; in this way, the Communist authorities strove to conceal the fact that they had treated foreigners much more favorably than their own citizens. The Polish people were denied any compensation.

Post Instytut Pileckiego. 

#Polishholokaust #WW2 #WorldWarTwo #GermanDeathCamps #StratyWojenne #NiemieckieZbrodnie #DeutscheVerbrechen #GermanCrimes #ReparationsForPoland #MadeInGermany #ToMyjesteśmyPamięcią #jews #JewishTruth #PolacyRatującyŻydów #USA #JTA #TheTimesOfIzrael #TheJerusalemPost