3 lipca 1941 roku we Lwowie Niemcy zamordowali Stanisława Piłata (ur. 25 stycznia 1881 roku we Lwowie) wybitnego chemika.

 3 lipca 1941 roku we Lwowie Niemcy zamordowali Stanisława Piłata (ur. 25 stycznia 1881 roku we Lwowie) wybitnego chemika. 

Był synem Tadeusza, profesora prawa administracyjnego i rektora Uniwersytetu Lwowskiego.

W roku 1899 ukończył C. K. Gimnazjum im. Franciszka Józefa we Lwowie i rozpoczął studia na Politechnice Lwowskiej. Po kilku latach studiów we Lwowie wyjechał, aby kontynuować naukę w Berlinie, a następnie przenosi się na Uniwersytet w Würzburgu. 

Ukończył studia na Uniwersytecie w Lipsku w roku 1904 i zdobył tytuł doktora filozofii w dziedzinie chemii. Pracował w Galicyjskim Towarzystwie Naftowym w Borysławiu i jednocześnie w rafinerii ropy w Pardubicach. 

W roku 1909 obejmuje zaproponowaną mu posadę dyrektora stworzonej państwowej rafinerii „Polmin” w Drohobyczu. Na początku listopada 1918 roku staje na czele Komisji Likwidacyjnej, mającej na celu reorganizację przemysłu naftowego w odrodzonej Polsce, w ramach działania Komisji jeździ do ośrodków naftowych w Trzebini, Czechowicach, Jaśle, Jedliczu, Gorlicach. Z czasem zarządza firmą „Mac Harway” i jest doradcą technicznym Karpackiego Towarzystwa Naftowego Galicji. Pracuje w tym okresie nad przebudową wszystkich rafinerii. 

W 1922 roku rozpoczyna działalność dydaktyczną, jako profesor na Katedrze technologii ropy naftowej i gazu ziemnego Politechniki Lwowskiej. Prace Pilata dotyczyły składników ropy naftowej, olejów smarowych, składu benzyn, metod podnoszenia ich liczb oktanowych, katalitycznego procesu uwodornienia węglowodorów gazowych i polimeryzacji alkenów w celu otrzymania benzyny syntetycznej. Opracował nowe metody przeróbki ropy naftowej, które znalazły zastosowanie w Polsce, Rumunii i Meksyku. Opracowana przez niego metoda frakcjonowania mieszanin naftowych na zimno jest obecnie stosowana w USA (patent USA nr 2141361 z 1938 roku). Opracował również proces produkcji sadzy z gazu ziemnego. Autor 18 patentów. 

W 1935 roku zawiera związek małżeński z Ewą Neyman. Po sowieckiej agresji 17 września 1939 roku pozostał we Lwowie. W okresie pierwszej okupacji sowieckiej miasta nadal prowadził działalność naukową. 

Po zajęciu Lwowa przez Wehrmacht aresztowany przez Niemców w nocy z 3 na 4 lipca 1941 roku wraz z grupą 25 polskich profesorów lwowskich uczelni został tej samej nocy rozstrzelany na Wzgórzach Wuleckich.

Został uhonorowany w zbiorowym upamiętnieniu chemików polskich na grobowcu prof. dr. Wandy Polaczkowej i Heleny Czarnodolowej (wdów po chemikach) na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie; pod głównym napisem 

"Tu umarli żyją" umieszczono dedykację o treści: 

"Oto mogiła chemików, których prochy w latach 1939-45 rozsiane zostały przez wroga nie znalazły miejsca w polskiej ciszy cmentarnej". 

Cześć Pamięci Wszystkich Pomordowanych Lwowskich Profesorom!

Post Historia Wczoraj i dziś.

#Polishholokaust #GermanDeathCamps #StratyWojenne #NiemieckieZbrodnie #DeutscheVerbrechen #GermanCrimes #WW2 #WorldWarTwo #ReparationsForPoland