14 września 1939 roku podczas wojny obronnej miała miejsce zwycięska dla żołnierza polskiego bitwa pod Boratyczami.

 14 września 1939 roku podczas wojny obronnej miała miejsce zwycięska dla żołnierza polskiego bitwa pod Boratyczami.

W dniach 11-12 września 24. Dywizja Piechoty dowodzona przez płk. Alfreda Krajewskiego ze składu Armii „Kraków” stoczyła ciężkie walki z niemiecką 2. DGór w rejonie Birczy koło Przemyśla. 

Polska dywizja poniosła tam duże straty. 12 września wieczorem Niemcy przełamali pozycje obronne, zmuszając ją do odwrotu na linię Olszany-Rokszyce. 

Generał Kazimierz Sosnkowski - dowódca Frontu Południowego, nakazał gen. K. Fabrycemu podjęcie marszu na Lwów. Dowódca Armii wydał rozkaz wycofania 24. DP za San. W rezultacie wycofania zostało odsłonięte południowe skrzydło obrony Przemyśla. Przemyśla broniła załoga złożona z siedmiu batalionów piechoty i artylerii z Armii „Małopolska”. 

14 września na rozkaz dowództwa wojska broniące Przemyśla zostały wycofane.

14 września w rejonie Boratycz i batalion 39. pułku piechoty idący w straży przedniej uderzył na oddział rozpoznawczy 2. Dywizji Górskiej i zmusił go do odwrotu. Przed południem dywizja skoncentrowała się w rejonie Tyszkowice-Boratycze-Popowice.

W rejonie rozlokowała się artyleria dywizyjna. Do 24. DP dołączył 155. pułk piechoty, a w rejonie Husakowa dołączyły pozostałości batalionu KOP „Żytyń”. W okolicach Popowic skoncentrowały się 38. pułk piechoty Strzelców Lwowskich i 1. pułk piechoty KOP „Karpaty”, do których dołączył I batalion 1. pułku Strzelców Podhalańskich i oddziały specjalne tego pułku. 

Do rejonu Chodnowic przybył 39. pułk piechoty i pozostałości I batalionu z 17. pp. Oddziały dywizji były nieustannie bombardowane przez lotnictwo i ostrzeliwane przez artylerię niemiecką.

Oddziały niemieckiej 2. Dywizji Górskiej po zajęciu pozycji przeszły do natarcia otrzymawszy wsparcie lotnicze. Na obronę polską uderzył II oddział rozpoznawczy i III batalion 137. pułku strzelców górskich. Niemcy główne uderzenie skierowali na Boratycze. 24. DP podjęła walkę i wyhamowywała impet uderzenia. 155. pp przeszedł do kontruderzenia i załamał natarcie niemieckie. 

Dowództwo niemieckie 2. DGór. włączyło do walki dwa bataliony ze 136. i 137. pułku strzelców górskich. Zacięte walki toczyły się w zalesionym terenie. Na Niemców uderzył batalion zbiorczy 38. pp, następnie 39. pp i 155. pp. Odpierając ataki 155. pp odciął III batalion 137. psg i zniszczył go niemal doszczętnie. Po ciężkich walkach zmuszono Niemców do wycofania. 

2. DGór. poniosła największe straty w czasie ataku na Polskę.

Pod wieczór 24. DP przerwała walki i zgodnie z rozkazem gen. Sosnkowskiego oderwała się od nieprzyjaciela i odeszła lasami na wschód. Dział 24. pułku artylerii lekkiej przez cały czas walk wspierały polska piechotę.

O świcie 15 września dywizja znalazła się za Mościskami. Wobec trudności w przebiciu się przez Wereszycę i kontynuowania marszu na Lwów przez Gródek Jagielloński, 15 września gen. Sosnkowski wydał rozkaz zmiany kierunku działań na północno-wschodni i postanowił przebić się do Lasów Janowskich, a dopiero później na Lwów. 

Zwycięstwo żołnierz polski okupł wysokimi stratami. W 155. pp pozostały trzy niepełne kompanie po kilkudziesięciu żołnierzy...Niemcy swoich strat nigdy do końca nie ujawnili (podobnie z jak całego okresu walk we wrześniu 1939 r.).

Walki o Boratycze zostały upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie, napisem na jednej z tablic - „BORATYCZE 14 IX 1939". 

Wieczna Chwała Walecznym!

Post Historia Wczoraj i dziś.

#Polishholokaust #GermanDeathCamps #StratyWojenne #NiemieckieZbrodnie #DeutscheVerbrechen #GermanCrimes #WW2 #WorldWarTwo #ReparationsForPoland #MadeInGermany #ToMyjesteśmyPamięcią #EuropeanUnion #Werhmacht #Boratycze