18 października 1986 roku na emigracji w Ottawie zmarł żołnierz Legionów Polskich, uczestnik wojen polsko-ukraińskiej i polsko-bolszewickiej oraz dowódca Korpusu Ochrony Pogranicza we wrześniu 1939 roku gen. Wilhelm Orlik-Rückemann (ur. 1 sierpnia 1894 we Lwowie).
Wilhelm Orlik-Rückemann urodził się 1 sierpnia 1894 we Lwowie w rodzinie polskiej o korzeniach żydowskich. Był synem Edmunda i Józefiny ze Stalkiewiczów.
W latach 1910–1911 organizował skautowy oddział „Zarzewia” w I Gimnazjum Realnym we Lwowie, na tamtejszej politechnice rozpoczął w 1912 studia na wydziale budowy dróg i mostów. Studia te przerwała jednak I wojna światowa.
W sierpniu 1914 roku wstąpił do Legionów Polskich. Był oficerem 6. pułku piechoty. Od 13 listopada do 26 grudnia 1915 roku pełnił obowiązki komendanta I batalionu, a od 15 marca do 4 kwietnia 1916 roku pełnił obowiązki komendanta III batalionu 6. pp Leg. W roku 1917, po kryzysie przysięgowym, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w niej m.in. w 19. pułku strzelców. Ukończył też w roku 1918 szkołę oficerów rezerwy.
4 listopada 1918 roku przeszedł do Wojska Polskiego. Podczas wojny polsko-ukraińskiej w 1919 roku dostał się do niewoli, jednak został z niej zwolniony po podpisaniu sojuszu między Piłsudskim a Petlurą.
Podczas wojny polsko-bolszewickiej wyróżnił się jako zdolny dowódca. 16 sierpnia 1920 roku otrzymał dowództwo nad 1. pułkiem czołgów i dowodził nim do roku 1921. W tym też roku uzyskał zezwolenie na przybranie do nazwiska rodowego „Rückemann” nazwiska „Kazimierz Orlik”.
W latach 1921–1922 był inspektorem czołgów w Departamencie Piechoty Ministerstwa Spraw Wojskowych. W okresie od 1922 do maja 1927 ponownie dowodził 1. pułkiem czołgów. Ukończył kurs dla dowódców czołgów we francuskiej Wyższej Szkole Wojennej. Z dniem 30 kwietnia 1927 został wyznaczony na stanowisko szefa Wydziału Broni Pancernych Departamentu V Inżynierii Ministerstwa Spraw Wojskowych. W styczniu 1928 roku wyznaczony został na stanowisko II dowódcy piechoty dywizyjnej 23. Górnośląskiej Dywizji Piechoty w Katowicach.
Od 6 grudnia 1930 do 31 lipca 1931 roku był słuchaczem V Kursu Centrum Wyższych Studiów Wojskowych w Warszawie. Po ukończeniu kursu powrócił do 23. DP na stanowisko I dowódcy piechoty dywizyjnej.
27 lutego 1932 roku objął dowództwo 9. Dywizji Piechoty. 21 grudnia 1932 roku Prezydent RP, Ignacy Mościcki awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933 r. w korpusie generałów.
W grudniu 1938 roku został przeniesiony na stanowisko zastępcy dowódcy Korpusu Ochrony Pogranicza, a 31 sierpnia 1939 objął dowództwo tej formacji.
Po agresji III Rzeszy Niemieckiej i Związku Sowieckiego na Polskę dowodził powierzonymi mu siłami w dozorowaniu granicy wschodniej. Po agresji sowietów na Polskę Rückemann odparłszy pierwsze ataki Armii Czerwonej postanowił przebijać się wraz z podległymi mu wojskami w stronę Warszawy i jednostek Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Polesie” gen. Franciszka Kleeberga.
W dniach 20-22 września ześrodkował większość niezwiązanych walką oddziałów z dwustukilometrowego odcinka granicy polsko-sowieckiej i rozpoczął marsz w kierunku zachodnim. Jego zgrupowanie liczyło około 9000 ludzi, posiadało jedynie dwie baterie artylerii i nieznaczne rezerwy amunicji i żywności.
Nocą z 27 września na 28 września jego oddziały zbliżyły się do miasteczka Szack. Po poprowadzonym ataku miejscowość została zdobyta, a broniąca jej sowiecka 52. Dywizja Strzelców poniosła duże straty.
30 września mocno już okrojona jednostka Rückemanna przekroczyła Bug i podeszła pod Wytyczno. 1 października 1939 roku jednostki KOP zostały zaatakowane przez sowiecką 45. Dywizję Strzelców. Po całodziennej obronie, gen. Rückemann wydał rozkaz o rozformowaniu jednostki i przedzieraniu się mniejszymi grupami. Część oddziałów zdolnych do walki przedarło się pod osłoną nocy lasami na tereny operacyjne SGO „Polesie”.
Wilhelm Orlik-Rückemann przedarł się na Litwę i dalej do Szwecji. Stamtąd, dzięki pomocy polskiego konsulatu, dotarł w końcu października do Wielkiej Brytanii.
Do końca wojny Orlik-Rückemann pełnił różne funkcje sztabowe. W latach 1945–1947 pełnił służbę w Generalnym Inspektoracie Polskiego Korpusu Przysposobienia i Rozmieszczenia w Wielkiej Brytanii.
Po wojnie w roku 1947 gen. Wilhelm Orlik-Rückemann przeszedł w stan spoczynku i pozostał na uchodźstwie. Początkowo mieszkał w Londynie, a w roku 1972 przeniósł się do rodziny do Kanady. Według różnych źródeł zmarł w Ottawie i tam został pochowany.
Cześć Jego Pamięci!
Post Historia Wczoraj i dziś.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
#PolishHolokaust