12 listopada 1918 roku mjr Julian Stachiewicz na czele dowodzonej przez siebie "Grupy San" po dwudniowych walkach odbił z ukraińskich rąk prawobrzeżny Przemyśl.

 

12 listopada 1918 roku mjr Julian Stachiewicz na czele dowodzonej przez siebie "Grupy San" po dwudniowych walkach odbił z ukraińskich rąk prawobrzeżny Przemyśl.

 

11 listopada o godzinie 12.00 Polacy rozpoczęli ostrzeliwanie prawobrzeżnej części Przemyśla z dział. W tym samym czasie Ukraińcy puścili przez stojący most kolejowy (niewysadzenie mostów było z ich strony poważnym błędem) dwie puste lokomotywy, w celu zablokowania torów. Lokomotywa jadąca po torze, na którym stał polski pociąg pancerny, wykoleiła się, zanim dotarła do celu, dlatego też pociąg mógł być użyty do ataku.

Równocześnie z rozpoczęciem ostrzału artyleryjskiego wojska polskie ruszyły do ataku. Przez most kolejowy atakował pociąg pancerny, kładką dla pieszych grupa por. Zajączkowskiego, przez most drogowy grupa kpt. Henryka Krok-Paszkowskiego, 2 plutony jazdy chor. Tatary brodem przez San i w kierunku Kruhela Wielkiego.

Do wieczora wojska polskie zdobyły Dworzec Główny oraz stare miasto po Rynek, ul. Franciszkańską i Mickiewicza i umocniły się na zdobytych pozycjach. Do godziny 10.00 12 listopada walki wygasły, ponieważ siły ukraińskie wycofały się w kierunku Chyrowa. Straty po stronie polskiej i ukraińskiej były podobne, wyniosły po około 10 zabitych i 50 rannych.

Sukces ten był tym większy, że otworzył naszym żołnierzom drogę do broniących się przed Ukraińcami na terenie Małopolski Wschodniej polskich sił i bezpośrednio do oblężonego Lwowa. Była to również pierwsza zwycięska bitwa odrodzonego Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej. 

Na fot.: Mjr Julian Stachiewicz oraz obrońcy Przemyśla 1918.

Post Historia Wczoraj i dziś