16 grudnia 1969 w Londynie zmarł Ludwik de Laveaux – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, w 1966 roku mianowany generałem brygady przez Prezydenta RP na uchodźstwie, członek Naczelnej Komendy Obrony Lwowa w listopadzie 1918 roku.

 

16 grudnia 1969 w Londynie zmarł Ludwik de Laveaux – pułkownik piechoty Wojska Polskiego, w 1966 roku mianowany generałem brygady przez Prezydenta RP na uchodźstwie, członek Naczelnej Komendy Obrony Lwowa w listopadzie 1918 roku.

Urodził się 18 czerwca 1891r. we Frysztaku. 

Maturę zdał w 1911 roku w Krakowie, następnie studiował architekturę na Politechnice Lwowskiej. Krewny artysty malarza, Ludwika de Laveaux,

Służył w Legionach, w 1. i 4. Pułku Piechoty Legionów. W 1917 roku w Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), ps. „Randolf”. 

Od 2 listopada 1918 wchodził w skład Naczelnej Komendy Wojsk Polskich we Lwowie. Walczył w obronie tego miasta jako Komendant Okręgu Lwowskiego POW i czasowo Komendant Dworca Głównego we Lwowie (3-4 listopada 1918 roku). Współpracownik naczelnego komendanta Czesława Mączyńskiego. Zdobywał Gródek Jagielloński. 17 listopada 1918 roku podpisywał z Ukraińcami wynegocjowane wcześniej zawieszenie broni.

Dowodził I batalionem 4. Pułku Piechoty Legionów. Od czerwca do grudnia 1919 roku był słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie. W czasie wojny z bolszewikami był szefem sztabu 5. Dywizji Piechoty. W latach 1921-1922 był słuchaczem I Kursu Doszkolenia Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie. Po ukończeniu kursu i uzyskaniu "pełnych kwalifikacji do pełnienia służby na stanowiskach Sztabu Generalnego", otrzymał przydział do 1. Dywizji Górskiej na stanowisko szefa sztabu.

W grudniu 1926 roku wyznaczony został na stanowisko szefa sztabu Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. W lipcu 1929 roku objął dowództwo 2. Pułku Piechoty Legionów w Sandomierzu. W styczniu 1936 roku mianowany został I dowódcą piechoty dywizyjnej 8. Dywizji Piechoty w Twierdzy Modlin.

W czasie wojny obronnej 1939 roku walczył w Armii "Modlin". Przebywał w niewoli niemieckiej w Gross-Born i Dössel. W 1945 roku w II Korpusie Polskim we Włoszech.

Prezydent RP August Zaleski awansował go na generała brygady ze starszeństwem z 11 listopada 1966 roku w korpusie generałów.

Jego syn i córka przeżyli Powstanie Warszawskie, w którym walczyli. Po wojnie cała rodzina zamieszkała w Anglii. Został pochowany na Cmentarzu South Ealing w Londynie.

Cześć Jego Pamięci!

Post Historia Wczoraj i dziś. 

Na fot.: Ludwik de Laveaux w 1918 r.