13 marca 1940 r. - L. Okulicki przekazuje mjr H. Dobrzańskiemu ps. Hubal rozkaz o demobilizacji Oddziału Wydzielonego WP.

 

13 marca 1940 roku we wsi Gałki Krzczonowskie nieopodal Opoczna legendarny "Szalony Major", dowódca Oddziału Wydzielonego Wojska Polskiego HENRYK DOBRZAŃSKI "Hubal" otrzymał rozkaz demobilizacji wydany przez Komendanta ZWZ płk.Stefana Roweckiego.

Osobą, która dostarczyła ten rozkaz, był późniejszy ostatni dowódca Armii Krajowej ppłk Leopold Okulicki.

Pomimo przedstawionych argumentów "Hubal" podporządkował się częściowo rozkazowi, dając swoim podkomendnym swobodę decyzji. Sam z grupą ochotników liczącą 72 ludzi kontynuował walkę ograniczając jednak kontakty z ludnością cywilną do minimum, aby nie narażać jej na represji.

30 marca 1940 oddział majora „Hubala” zadał poważne straty (ok. 100 zabitych) batalionowi policji w potyczce pod Huciskiem.

1 kwietnia w walkach pod Szałasem "Hubalczycy" stoczyli kolejny bój, tym razem z oddziałem SS, również wychodząc zwycięsko z tej konfrontacji. Jednak wskutek przewagi liczebnej Niemców, próba przebicia przez pierścień okrążenia, zakończyła się utratą kontaktu między plutonami piechoty i kawalerii „Hubala”, które do jego śmierci działały oddzielnie.

Dla zlikwidowania zagrożenia ze strony "Szalonego Majora" Niemcy sformowali liczącą 8000 żołnierzy grupę złożoną z formacji SS, batalionu Wehrmachtu i jednostki czołgów. Dla porównania: liczebność oddziału mjra „Hubala” nigdy nie przekroczyła 300 żołnierzy.

W czasie obławy na „Hubalczyków” Niemcy dopuścili się licznych zbrodni na ludności cywilnej. W 31 wsiach zamordowali łącznie 712 osób i spalili 620 zagród chłopskich (cztery wsie zostały przy tym kompletnie zniszczone).

Wydarzenia te wstrząsnęły „Hubalem”, który do tej pory nadal nie zdawał sobie w pełni sprawy z realiów hitlerowskiej okupacji.

Niemcy o ruchach oddziału mjra "Hubala" byli informowani przez miejscowych konfidentów, którzy współpracowali z okupantem.

30 kwietnia 1940 roku poczet majora został zaskoczony w czasie leśnego biwaku (prawdopodobnie w wyniku zdrady) przez oddziały 372. dywizji Wehrmachtu w okolicach wsi Anielin (położonej pomiędzy Inowłodzem a Studzianną. 

W gwałtownej walce oddział uległ rozproszeniu, a sam „Hubal” poległ z bronią w ręku; kula z serii z karabinu maszynowego trafiła majora prosto w serce...

Wieczna Chwała Polskim Bohaterom!!!

Wieczna Hańba Zdrajcom Wysługującym się Niemcom!!!

Post Historia Wczoraj i dziś. 

Na fot.:30.04.1940 r., żołnierze z niemieckiej 372 Dywizji Piechoty po potyczce pod Anielinem z ciałem bohaterskiego majora.

#Polishholokaust #GermanDeathCamps #StratyWojenne #NiemieckieZbrodnie #DeutscheVerbrechen #GermanCrimes #WW2 #WorldWarTwo #ReparationsForPoland #MadeInGermany #ToMyjesteśmyPamięcią #EuropeanUnion #Werhmacht #SS #derDeutschenKultur