15 maja 1940r. Heinrich Himmler inicjuje akcję "rabowania" polskich dzieci, które Niemcy uznali za czyste rasowo i odpowiednie do germanizacji.

 

15 maja 1940 roku Heinrich Himmler opracował wstępne wytyczne dotyczące programu rabunku polskich dzieci.

Był to niemiecki plan uprowadzania i germanizowania dzieci, uznanych przez pseudonaukowe założenia niemieckiej eugeniki za „wartościowe rasowo”, realizowany praktycznie w sposób zinstytucjonalizowany na okupowanych w czasie II wojny światowej przez III Rzeszę terytoriach Polski, ZSRS, Czech oraz innych krajów.

Rabunek dzieci był częścią szerszego założenia przesiedleńczo-germanizacyjnego, Generalnego Planu Wschodniego.

Największy wpływ na kształt Generalplan Ost miała książka "Blut und Boden" ("Krew i Ziemia", tytuł stał się hasłem - "Krew i Ziemia" dla całości niemieckiego planu). Jego idea łączyła mityczne patrzenie na chłopa z czystą krwią niemiecką - podkreśliła podczas pierwszej międzynarodowej konferencji naukowej "Rabunek i germanizacja polskich dzieci w czasie II wojny światowej" dr Joanna Lubecka z krakowskiego oddziału IPN.

Dzieci uprowadzane były przemocą, często z użyciem podstępu i w wyniku zamordowania rodziców, kierowano je do specjalnych ośrodków i wydziałów odpowiednich instytucji lub do eufemistycznie nazwanych przez niemiecką propagandę tzw. wiosek dziecięcych (niem. Kinderdörfer) – w istocie były to obozy selekcji rasowej (tzw. selekcji wartościującej) dla dzieci (niem. Kindererziehungslager), gdzie niszczono oryginalne metryki urodzenia zastępując je nowymi, zmieniano nazwiska dzieci na niemieckie i dokonywano wstępnej germanizacji.

Jednym z takich miejsc był Gaukinderheim w Kaliszu. Ośrodek zniemczania dzieci zorganizowano na terenie klasztoru, po uprzednim usunięciu z niego sióstr zakonnych. Przy kaliskim zakładzie działało tajne biuro meldunkowe, nadzorowane przez Lebensborn. Rejestrowano w nim dzieci przeznaczone do zniemczenia i wywiezienia. Tajne biuro meldunkowe, w którym zmieniano dzieciom tożsamość, w zasadzie uniemożliwiało w przyszłości odnalezienie uprowadzonego dziecka.

Z obozów germanizacyjnych dzieci przekazywane były rodzinom niemieckim. Dzieci uznane za „małowartościowe” odsyłano do obozu koncentracyjnego w Auschwitz w celu eksterminacji lub do osiedlenia w Generalnym Gubernatorstwie. 

Osobną akcją w ramach programu rabunku dzieci była przeprowadzana w roku 1944 przez niemiecką Grupę Armii „Środek” i 9. Armię na terytorium Ukrainy i Polski akcja specjalna "Heuaktion", podczas której pochwycono 40–50 tys. dzieci. 

Jednak spośród wszystkich ofiar rabunku dzieci najwięcej pochodziło z terytorium Polski – ocenia się iż Niemcy przymusowo wywieźli ogółem 200 tys. dzieci polskich, z tej liczby udało się odnaleźć po wojnie zaledwie ...30 tys.!!!

Fot. 1. Rabunek dzieci, Zamojszczyźna. 

Na fot 2 .: Polskie dziewczynki w obozie pracy w Dzierżąznej k. Zgierza – obóz był filią obozu przy ul. Przemysłowej w Łodzi.

Post Historia Wczoraj i dziś 

#Polishholokaust #GermanDeathCamps #StratyWojenne #NiemieckieZbrodnie #DeutscheVerbrechen #GermanCrimes #WW2 #WorldWarTwo #ReparationsForPoland #MadeInGermany #ToMyjesteśmyPamięcią #EuropeanUnion #Werhmacht #SS #derDeutschenKultur #Zamojszczyzna #wysiedlenia #Zamość #RabunekDzieci #Dzieci