8 czerwca 1922 roku w Zaciszu koło Przasnysza urodził się Czesław Czaplicki ps. "Ryś" ( zm. 16 lipca 2006 we Wrocławiu) – polski żołnierz Podziemia Niepodległościowego, działacz organizacji kombatanckich, ekonomista i polityk.

 

8 czerwca 1922 roku w Zaciszu koło Przasnysza urodził się Czesław Czaplicki ps. "Ryś" ( zm. 16 lipca 2006 we Wrocławiu) – polski żołnierz Podziemia Niepodległościowego, działacz organizacji kombatanckich, ekonomista i polityk. 

Był synem Filipa i Adeli z Poniatowskich. Podczas okupacji niemieckiej jako kierownik organizacyjny Komendy Narodowych Sił Zbrojnych powiatu przasnyskiego oraz zastępca dowódcy Oddziału Akcji Specjalnej (ps. „Ryś”) prowadził bojową działalność sabotażową i dywersyjną przeciwko wojskom niemieckim. 

Od 1944 w AK. Po wkroczeniu wojsk sowieckich dowodził oddziałem partyzanckim w ramach II Okręgu NSZ Mazowsze Północ. Był jednym z dwóch głównych organizatorów brawurowej akcji uwolnienia 42 więźniów – żołnierzy AK, NSZ i BCh z piwnic katowni UB w Krasnosielcu 1 maja 1945.

Po wyjściu z lasu przez 18 lat ukrywał się przed bezpieką pod przybranymi nazwiskami: Mirosław Zbigniew Chodkowski i Zbigniew Czesław Rylski (od 1950). Z obawy przed dekonspiracją często zmieniał pracę i miejsca zamieszkania. Przebywał w Toruniu (gdzie w 1947 otrzymał maturę), następnie we Wrocławiu, Szczecinie, Warszawie i od 1950 ponownie we Wrocławiu. Jako Zbigniew Rylski odbył ... służbę wojskową w 19. Brygadzie WOP w Kętrzynie (1952–1954; był m.in. kierownikiem kancelarii tajnej Brygady!). Uczestniczył w manifestacjach patriotycznych Października 1956.

Aresztowany 8 marca 1963 we Wrocławiu. Więziony w Warszawie, na Rakowieckiej, po wielomiesięcznym śledztwie skazany 17 czerwca 1964 na 15 lat więzienia. Wyrok, zmniejszony przez Sąd Najwyższy z tytułu amnestii do lat pięciu, odbył w całości. Po wyjściu na wolność pracował w przedsiębiorstwach wrocławskich: Zjednoczonych Zakładach Aparatury Pomiarowej „Elpo” (1968–1973), Wrocławskim Przedsiębiorstwie Pomiarów i Automatyki Elektronicznej „Mera-Elmat” (1973–1976) i Centrum Komputerowych Systemów Automatyki i Pomiarów „Mera-Elwro” (1976–1982). W 1975 ukończył studia w Wyższej Szkole Ekonomicznej we Wrocławiu.

Od 1980 aktywnie działał w „Solidarności”. Po wprowadzeniu stanu wojennego został 24 grudnia 1981 uwięziony we Wrocławiu, następnie internowany w obozie w Darłówku od 8 stycznia do 13 lipca 1982. W latach 1983–1990 pracował w Okręgowym Przedsiębiorstwie Geodezyjno-Kartograficznym we Wrocławiu. Był członkiem-założycielem Polskiej Ligi Obrony Praw Człowieka (1986).

Organizował dolnośląskie struktury Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych, od roku 2000 przewodniczył Radzie Naczelnej Związku. Udzielał się również w innych organizacjach kombatanckich, m.in. jako przewodniczący Oddziału Dolnośląskiego Stowarzyszenia Polskich Kombatantów w Kraju oraz członek Zarządu Głównego tej organizacji. Był również wiceprezesem Zarządu Regionu Dolnośląskiego Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego we Wrocławiu i członkiem Rady Naczelnej ZChN oraz członkiem Rady Regionu Dolnośląskiego Akcji Wyborczej Solidarności, a potem członkiem Rady Naczelnej Chrześcijańskiego Ruchu Samorządowego.

Od czerwca 1991 do 1997 toczył dramatyczną walkę o unieważnienie komunistycznych wyroków sądowych. 21 stycznia 1997 Sąd Apelacyjny w Warszawie unieważnił wyroki komunistycznego Sądu Wojewódzkiego i Sądu Najwyższego z 1964.

Pochowany we Wrocławiu, na cmentarzu „Skowronia Góra” przy ul. Działkowej. 

Post Historia Wczoraj i dziś. 

Cześć Jego Pamięci!