18 kwietnia 1988 roku w Madrycie zmarł Józef Łobodowski (ur. 19 marca 1909 roku w Purwiszakach -późniejszy powiat wileńsko-trocki) - współczesny polski poeta, autor liryki głęboko wizyjnej, proroczej i patetycznej, prozaik, publicysta, tłumacz. Publikował pod pseudonimami: Krawczenko, Maiński, Marienholz, Pszonka, Stefan Kuryłło, Szperacz. Laureat Nagrody Młodych Polskiej Akademii Literatury za rok 1937. Uczestnik wojny obronnej 1939, wieloletni korespondent z Hiszpanii i Wielkiej Brytanii.

 18 kwietnia 1988 roku w Madrycie zmarł Józef Łobodowski (ur. 19 marca 1909 roku w Purwiszakach -późniejszy powiat wileńsko-trocki) - współczesny polski poeta, autor liryki głęboko wizyjnej, proroczej i patetycznej, prozaik, publicysta, tłumacz. Publikował pod pseudonimami: Krawczenko, Maiński, Marienholz, Pszonka, Stefan Kuryłło, Szperacz. 

Laureat Nagrody Młodych Polskiej Akademii Literatury za rok 1937. Uczestnik wojny obronnej 1939, wieloletni korespondent z Hiszpanii i Wielkiej Brytanii.

Urodził się w Purwiszkach, następnie z rodzicami mieszkał w Lublinie, a w momencie wybuchu I wojny światowej wyjechali do Moskwy. Uczęszczał do II Liceum Ogólnokształcącego w Lublinie (wtedy gimnazjum męskie) im. Hetmana Jana Zamoyskiego. W 1917 r. wyjechali do Jejska na południu Rosji i tam przybywali do 1922 r. kiedy w ramach repatriacji wrócili do Polski i zamieszkali w Lublinie. 

Często karany prawnie za swoją twórczość, jego tomiki nieraz podlegały konfiskacie. Debiutował w 1931 tomikiem "O czerwonej krwi", który to został skonfiskowany przez lubelską cenzurę. W 1932 roku został relegowany z KUL. Od 1935 roku związał się z ruchem prometejskim, w 1938 roku wspierał wojewodę Henryka Józewskiego w realizacji jego koncepcji prometejskich. Za publikację "Demonom nocy" (1935) został w 1937 laureatem Nagrody Młodych Polskiej Akademii Literatury.

W latach 1937-1938 redaktor czasopisma „Wołyń” w Łucku. Protestował przeciwko niszczeniu cerkwi prawosławnych. 

We wrześniu 1939 roku wziął udział w walkach z Niemcami i 19 IX wraz z brygadą gen. Maczka wycofał się na Węgry. Po kilku ucieczkach z węgierskich obozów internowania przedostał się do Francji, gdzie został aresztowany i osadzony w więzieniu wojskowym w Paryżu. 

W 1941 roku wyjechał do Hiszpanii, gdzie spędził resztę życia. Jako antykomunista (znany ze swoich ostrych antykomunistycznych wystąpień) był jednym ze współzałożycieli Sekcji Polskiej Radia Madryt. W londyńskich „Wiadomościach” Mieczysława Grydzewskiego zamieszczał cykl swoich felietonów "Worek Judaszów". Publikował także w paryskiej „Kulturze” i odegrał znaczącą rolę w budowaniu powojennego dialogu polsko-ukraińskiego. Był regularnym autorem tekstów w londyńskim „Tygodniu Polskim” i „Orle Białym” Tłumaczył dzieła m.in. św. Jana od Krzyża, Federica Garcíi Lorki, Anny Achmatowej, Josifa Brodskiego, Aleksandra Sołżenicyna. Uznany przez Ukraińców „za łącznika między literaturą polską i ukraińską”. Jego "Pieśń o Ukrainie" na język ukraiński przełożył poeta Swiatosław Hordyński. Podpisał list pisarzy polskich na Obczyźnie, solidaryzujących się z sygnatariuszami protestu przeciwko zmianom w Konstytucji Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej (List 59). 

Zarządzeniem z 11 listopada 1985 Prezydenta RP na uchodźstwie Edwarda Raczyńskiego został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski za wieloletnią działalność na niwie kultury polskiej.

Post Historia Wczoraj i dziś