26 października 1907 roku przyszedł na świat w Rydze Wszechwład Maracewicz - przyszły komandor podporucznik Polskiej Marynarki Wojennej.

 

26 października 1907 roku przyszedł na świat w Rydze Wszechwład Maracewicz - przyszły komandor podporucznik Polskiej Marynarki Wojennej.

Z Rygi wędrując wraz z rodzicami przez Irkuck, Odessę, Sankt Petersburg i Kijów dotarł do Polski w roku 1921. Maturę zdał w Warszawie, a w roku 1931 ukończył Szkołę Podchorążych Marynarki Wojennej w Toruniu i otrzymał promocję oficerską. Był również absolwentem II Kursu Oficerów Sygnałowych (1935).

Po odbyciu kursu aplikacyjnego, jako podporucznik marynarki wyznaczony został oficerem wachtowym i p.o. zastępcy dowódcy na okręcie szkolnym, szkunerze ORP „Iskra”. Od roku 1935 służył w dowództwie dywizjonu kontrtorpedowców na stanowisku oficera sygnałowego, a od roku 1936 oficera flagowego dowódcy dywizjonu. 

W roku 1938 był oficerem sygnałowym stawiacza min ORP „Gryf” (w pierwszej załodze) i oficerem nawigacyjnym ORP „Iskra”, po czym powrócił na oficera flagowego dowódcy dywizjonu kontrtorpedowców.

30 sierpnia 1939 roku, będąc zaokrętowanym przy dowódcy dywizjonu na niszczycielu ORP „Błyskawica”, brał udział w realizacji planu "Pekin" – przejściu 3 polskich niszczycieli do Wielkiej Brytanii. W 1940 roku został oficerem kursowym w Szkole Podchorążych Marynarki Wojennej na ORP „Gdynia”, potem oficerem sygnałowym na niszczycielu ORP „Piorun”. 

Od 1941 do 1942 jako oficer sygnałowy niszczyciela ORP „Burza” brał udział w konwojach do Islandii. Następnie był zastępcą dowódcy okrętu na niszczycielach OORP „Ślązak” i „Garland” podczas desantu pod Dieppe i patroli azorskich. 

W latach 1943-1944 dowodził niszczycielem eskortowym ORP „Krakowiak”, brał udział w osłonie desantu na Sycylii (operacja "Husky"), rajdzie na wody Dodekanezu (bitwa o Dodekanez) i lądowaniu w Normandii, podczas którego zatopił dwa niemieckie okręty patrolowe. 

Od roku 1944, po awansie na komandora podporucznika był kierownikiem Referatu Personalnego w Kierownictwie Marynarki Wojennej. W 1945 roku został I oficerem krążownika ORP „Conrad”, a potem dowódcą ORP „Piorun”. 

Tym ostatnim uczestniczył w operacji "Deadlight" – topieniu poddanych U-Bootów. 

Jako ostatni dowódca okrętu w 1946 roku przekazał ORP „Piorun” Brytyjczykom.

Od czasów przedwojennych współpracował z Oddziałem II Sztabu Generalnego, poszukiwany przez komunistyczną władzę, do okupowanego przez Sowiety kraju nie mógł wrócić.

Po zakończeniu II wojny światowej i kilku nieudanych próbach przedarcia się żony i syna na Zachód, wyemigrował w 1948 roku do Argentyny. 

Pracował jako I oficer na statkach handlowych. Zmarł 18 sierpnia 1987 roku w Buenos Aires.

Post Historia Wczoraj i dziś. 

Cześć Jego Pamięci!