4 kwietnia 1943r. na Pawiaku został powieszony przez Niemców mjr Dionizy Błeszyński, ps. ,,Tank", "Brzechwa", komendant obwodu AK Warszawa-Wola.
Dionizy Błeszyński, (18 września 1895 – 4 kwietnia 1943), przybrane nazwisko Brzósko, pseud. Błechwa, Tank. Oficer służbby stałej piechoty WP: kapitan (1928), major (11 listopada 1942).
Urodzony 18 września 1895 r. w Czersku, pow. grójecki, syn Jana, późniejszego burmistrza m. Góra Kalwaria, i Julii Szyniarskiej. Uczeń szkoły handlowej A. Jeżewskiego w Warszawie, ewakuowanej w 1915 r. do Moskwy. Od kwietnia tego roku w armii rosyjskiej, w grudniu 1915 r. ukończył szkołą oficerską w Moskwie. Miesiąc wcześniej zdał tamże egzamin z zakresu 6 klas szkoły handlowej A Jeżewskiego. Wzięty do niewoli niemieckiej w październiku 1916 r., powrócił do kraju w grudniu 1918 r.
Od maja 1919 r. służył w WP, początkowo jako dowódca kompanii 25. pp. Od maja 1924 r. adiutant Szefa Administracji Armii, gen. Franciszka Zwierzchowskiego, a od września 1926 r. adiutant Inspektora Armii we Lwowie, gen. Mieczysława Norwid-Neugebauera. Oficer 36. pp od marca 1927 r., od stycznia 1929 r. powiatowy komendant PW przy tym pułku, od 1930 r. dowódca 1. kompanii batalionu „Borszczów" KOP, a od 1938 r. kwatermistrz batalionu „Kopyczyńce" KOP.
W kampanii wrześniowej 1939 r. kwatermistrz 133. pp 33. DP Rezerwowej w składzie SGO „Narew".
W czasie okupacji mieszkał przy ul. Wiśniowej 54 pod nazwiskiem Brzósko. W konspiracji od jesieni 1939 r. w SZP – ZWZ - AK. Początkowo był oficerem organizacyjnym sztabu Obwodu Ochota Okr. Warszawa SZP - ZWZ, a od lata 1940 r. zastępcą komendanta Obwodu Ochota w stopniu kapitana, pod pseud. Tank.
Po aresztowaniu mjr. Mieczysława Sokołowskiego (19 września 1940) komendant Obwodu Ochota, a po powrocie Sokołowskiego z obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu (sierpień 1941), ponownie jego zastępca. W sierpniu 1942 r. przeniesiony na stanowisko zastępcy komendanta Obwodu Wola Okręgu Warszawa AK, mjr. Jana Tarnowskiego, używał pseud. Błechwa. Mianowany majorem służby stałej rozkazem L.G5/BP z dnia 11 listopada 1942 r. Zadenuncjowany przez inż. M. Maszewskiego, 23 marca 1943 r, został aresztowany na rogu ul. Marszałkowskiej i Hożej. Przeszedł ciężkie śledztwo w siedzibie Gestapo w Al. Szucha, w wyniku którego miał połamane palce, żebra, złamaną szczękę, odbite nerki. W wyniesionym przez strażnika więzienia na Pawiaku grypsie do żony Aliny pisał: „podpisałem protokół o lewych dowodach, przyznałem się do nazwiska i szarży, trochę dostałem. Nikt nie zagrożony. Sypnął mnie inż. Maszewski".
Został powieszony w karcerze na Pawiaku 4 kwietnia 1943 r. przez SS-Oberscharführera Franza Bürckla, co stało się jednym z powodów jego zlikwidowania przez żołnierzy oddziału „Agat" (późniejszy „Parasol") 7 września 1943 r. 1943 r. W lipcu 1943 roku wyrok śmierci wykonany został również przez KEDYW na denuncjatorze, M. Maszewskim.
Gen. Stefan Rowecki prosił władze polskie w Londynie o nadanie w audycji radiowej dla Wehrmachtu następującego tekstu: „Dnia 4. 4. w celi więzienia na Pawiaku Gestapo powiesiło majora Dyonizego Błeszyńskiego, którego jedyną winą było to, że walczył o wolność swej Ojczyzny. Haniebny ten czyn powieszenia oficera, który popadł w niewolę i tchórzliwe krycie się z tym w murach więzienia powiększa rejestr zbrodni gestapo, które obciążają cały naród niemiecki i wywołają słuszny i bliski już odwet ciemiężonych ludów".
Mjr D. Błeszyński był odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych (1921, 1922) oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi (1934)
Symboliczny grób mjr Dionizego Błeszyńskiego znajduje się na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 92-2-14)
Zdj. Mjr Dionizy Błeszyński.
Post Jednostka Strzelecka 1003 Warszawa
#Polishholokaust #GermanDeathCamps #StratyWojenne #NiemieckieZbrodnie #DeutscheVerbrechen #GermanCrimes #WW2 #WorldWarTwo #ReparationsForPoland #MadeInGermany #ToMyjesteśmyPamięcią #EuropeanUnion #Werhmacht #SS #derDeutschenKultur #Warszawa #Palmiry #Pawiak
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
#PolishHolokaust