25 czerwca 1919 r. Rada Najwyższa państw Ententy tymczasowo upoważniła Polskę do zajęcia terenów wschodniomałopolskich po Zbrucz i ich wojskową okupację.

 

25 czerwca 1919 r. Rada Najwyższa państw Ententy tymczasowo upoważniła Polskę do zajęcia terenów wschodniomałopolskich po Zbrucz i ich wojskową okupację. 17 lipca wojska polskie doszły do Zbrucza, tj. do dawnej wschodniej granicy Galicji. 21 listopada 1919r. Rada Najwyższa konferencji pokojowej w Paryżu przyznała Polsce Galicję Wschodnią. Walki polsko-ukraińskie o Lwów i Galicję Wschodnią trwały ponad osiem miesięcy i kosztowały życie około 10 tys. Polaków i 15 tys. Ukraińców walczących z bronią w ręku oraz setek ofiar cywilnych. Podczas walk o Lwów poległo lub zmarło z odniesionych ran 439 żołnierzy i sanitariuszy, w tym 13 kobiet oraz 196 uczniów („orląt lwowskich”) i studentów wyższych uczelni (44 proc. poległych). Ponadto w czasie walk o miasto zginęło 157 osób cywilnych. 

                                         ⬇️

https://przystanekhistoria.pl/pa2/tematy/ukraina/57711,Walki-o-Lwow-i-w-Galicji-Wschodniej.html

Zdj. Żołnierze na samochodach na rynku miejskim we Lwowie. Listopad 1918 r. Fot. NAC