14 września 1939 roku podczas wojny obronnej miała miejsce zwycięska dla żołnierza polskiego bitwa pod Boratyczami.
W dniach 11-12 września 24. Dywizja Piechoty dowodzona przez płk. Alfreda Krajewskiego ze składu Armii „Kraków” stoczyła ciężkie walki z niemiecką 2. DGór w rejonie Birczy koło Przemyśla.
Polska dywizja poniosła tam duże straty. 12 września wieczorem Niemcy przełamali pozycje obronne, zmuszając ją do odwrotu na linię Olszany-Rokszyce.
Generał Kazimierz Sosnkowski - dowódca Frontu Południowego, nakazał gen. K. Fabrycemu podjęcie marszu na Lwów. Dowódca Armii wydał rozkaz wycofania 24. DP za San. W rezultacie wycofania zostało odsłonięte południowe skrzydło obrony Przemyśla. Przemyśla broniła załoga złożona z siedmiu batalionów piechoty i artylerii z Armii „Małopolska”.
14 września na rozkaz dowództwa wojska broniące Przemyśla zostały wycofane.
14 września w rejonie Boratycz i batalion 39. pułku piechoty idący w straży przedniej uderzył na oddział rozpoznawczy 2. Dywizji Górskiej i zmusił go do odwrotu. Przed południem dywizja skoncentrowała się w rejonie Tyszkowice-Boratycze-Popowice.
W rejonie rozlokowała się artyleria dywizyjna. Do 24. DP dołączył 155. pułk piechoty, a w rejonie Husakowa dołączyły pozostałości batalionu KOP „Żytyń”. W okolicach Popowic skoncentrowały się 38. pułk piechoty Strzelców Lwowskich i 1. pułk piechoty KOP „Karpaty”, do których dołączył I batalion 1. pułku Strzelców Podhalańskich i oddziały specjalne tego pułku.
Do rejonu Chodnowic przybył 39. pułk piechoty i pozostałości I batalionu z 17. pp. Oddziały dywizji były nieustannie bombardowane przez lotnictwo i ostrzeliwane przez artylerię niemiecką.
Oddziały niemieckiej 2. Dywizji Górskiej po zajęciu pozycji przeszły do natarcia otrzymawszy wsparcie lotnicze. Na obronę polską uderzył II oddział rozpoznawczy i III batalion 137. pułku strzelców górskich. Niemcy główne uderzenie skierowali na Boratycze. 24. DP podjęła walkę i wyhamowywała impet uderzenia. 155. pp przeszedł do kontruderzenia i załamał natarcie niemieckie.
Dowództwo niemieckie 2. DGór. włączyło do walki dwa bataliony ze 136. i 137. pułku strzelców górskich. Zacięte walki toczyły się w zalesionym terenie. Na Niemców uderzył batalion zbiorczy 38. pp, następnie 39. pp i 155. pp. Odpierając ataki 155. pp odciął III batalion 137. psg i zniszczył go niemal doszczętnie. Po ciężkich walkach zmuszono Niemców do wycofania.
2. DGór. poniosła największe straty w czasie ataku na Polskę.
Pod wieczór 24. DP przerwała walki i zgodnie z rozkazem gen. Sosnkowskiego oderwała się od nieprzyjaciela i odeszła lasami na wschód. Dział 24. pułku artylerii lekkiej przez cały czas walk wspierały polska piechotę.
O świcie 15 września dywizja znalazła się za Mościskami. Wobec trudności w przebiciu się przez Wereszycę i kontynuowania marszu na Lwów przez Gródek Jagielloński, 15 września gen. Sosnkowski wydał rozkaz zmiany kierunku działań na północno-wschodni i postanowił przebić się do Lasów Janowskich, a dopiero później na Lwów.
Zwycięstwo żołnierz polski okupł wysokimi stratami. W 155. pp pozostały trzy niepełne kompanie po kilkudziesięciu żołnierzy...Niemcy swoich strat nigdy do końca nie ujawnili (podobnie z jak całego okresu walk we wrześniu 1939 r.).
Walki o Boratycze zostały upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie, napisem na jednej z tablic - „BORATYCZE 14 IX 1939".
Wieczna Chwała Walecznym!
Post Historia Wczoraj i dziś.
#Polishholokaust #GermanDeathCamps #StratyWojenne #NiemieckieZbrodnie #DeutscheVerbrechen #GermanCrimes #WW2 #WorldWarTwo #ReparationsForPoland #MadeInGermany #ToMyjesteśmyPamięcią #EuropeanUnion #Werhmacht #Boratycze
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
#PolishHolokaust