5 marca 1945 - w Warszawie komunistyczne władze wykonały wyrok śmierci na Lucjanie Szymańskim „Janczarze”, ostatnim dowódcy Podokręgu Wschodniego Obszaru Warszawskiego AK.

5 marca 1945 - w Warszawie komunistyczne władze wykonały wyrok śmierci na Lucjanie Szymańskim „Janczarze”, ostatnim dowódcy Podokręgu Wschodniego Obszaru Warszawskiego AK. „Janczar” został aresztowany przez Urząd Bezpieczeństwa 23 grudnia 1944 r.; wyrok śmierci wydał Wojskowy Sąd Garnizonowy w Warszawie.

Lucjan w 1909 roku rozpoczyna naukę w szkole handlowej, którą kończy w lipcu 1916 roku – w szkole wstąpił do konspiracyjnego oddziału polskiej organizacji „Strzelec”.

Po zakończeniu szkoły, Lucjan Antoni Szymański zdaje egzaminy do Instytutu Handlowego w Kijowie, jednak jesienią 1916 roku zostaje zabrany do rosyjskiej armii. 19-letniego rekruta wcielono najpierw do 8 Pułku Huzarów, a po dwóch miesiącach oddelegowano do 8-go eksploatacyjnego konnego batalionu przy 13 armii. Szymański musiał dobrze wykazać się w wojsku, ponieważ 6 lipca 1917 roku po rozkazie dowódcy zostaje przeniesiony do Szkoły Wojskowej im. Wielkiego Ks. Konstantego Konstantynowicza w Kijowie. 

Tam wstępuje do patriotycznej i tajnej organizacji „Ligi Polskiej Pogotowia Walki Czynnej”, założonej w 1914 roku. Mit Podola i związanego z nim szlachcica Wołodyjowskiego zrobiły swoje. Na wieść o powstaniu Wojska Polskiego, Szymański dezerteruje z rosyjskiej armii i już 10 grudnia 1917 roku dołącza do oddziału „Legji Podchorążych” nazywanego także „Legją Oficerską” lub „Legją Rycerską”. Po sprawdzeniu jego umiejętności przez dowództwo, trafia do Oddziału Konnych Wywiadowców przy Legji Rycerskiej. 

Pod dowództwem Marszałka Józefa Piłsudskiego, ramię w ramię z oddziałami Symona Petlury, uwalniał Kijów od bolszewików w 1920 roku. Brał także udział w obronie Warszawy przed konnicą Budionnego. 

W 1920 roku był przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari za zdobycie w walce sztandaru sowieckiej kawalerii. 

W roku 1921 został odznaczony Krzyżem Walecznych na wniosek generała podporucznika Edwarda Śmigłego-Rydza za udział w walkach w czerwcu 1919 roku. 

W okresie międzywojennym w 1, a następnie w 3 Pułku Strzelców Konnych w stopniu podporucznika. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 343. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 roku – kawalerii). W Szkole Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy jako instruktor jazdy konnej. 12 kwietnia 1927 roku awansował na rotmistrza ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku i 51. lokatą w korpusie oficerów kawalerii. 20 września 1930 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza. 

27 listopada 1930 roku objął dowództwo Szwadronu Kawalerii KOP „Iwieniec”. 20 lutego 1934 roku został przeniesiony do 9 Pułku Strzelców Konnych w Grajewie na stanowisko dowódcy 1 szwadronu. 

W 1937 roku został komendantem Rejonu Przysposobienia Wojskowego Konnego 2 Dywizji Piechoty Legionów w Kielcach oraz 11 Pułku Legionowego w Ciechanowie. Awansował do stopnia majora.

W kampanii wrześniowej 1939 bierze udział na stanowisku kwatermistrza oraz II zastępcy d-cy 11 p. ułanów. Walczy z wrogiem na szlaku bojowym pułku od Przasnysza na Lubelszczyznę. Dostał się do niewoli niemieckiej po kapitulacji po bitwie pod Krasnobrodem 25 września. W październiku 1939 zbiegł z niewoli niemieckiej. 

Od jesieni 1939 podejmuje działalność konspiracyjną w SZP, potem ZWZ/AK. Wiosną 1940 r. mjr Lucjan Szymański skierowany ze sztabu ZWZ w Warszawie jako organizator Związku Walki Zbrojnej przybywa na teren powiatów Mińsk Mazowiecki i Siedlce. 

Z chwilą powstania Podokręgu Wschodniego obszaru warszawskiego AK na przełomie 1941 i 1942 roku mianowany został terenowym inspektorem w trzech obwodach: Mińsk Mazowiecki, Siedlce i Sokołów Podlaski (obwody te grupowały ok. 8.300 ludzi podziemnej armii). 

Po zmianach na początku maja 1943 istniały trzy inspektoraty podokręgu Warszawa wschód obejmujące poszczególne obwody: inspektorat Siedlce i Sokołów Podlaski – mjr „Janczar” L. Szymański; Ostrów Maz. i Węgrów – ppłk „Nieczuja” „Szczerba” B. Patlewicz; Mińsk Maz., Radzymin i Garwolin – ppłk „Rewera” K. Suski. 

Po zmianach 1 czerwca 1942 r. „Janczar” ma przydzielone obwody Siedlce, Garwolin i Mińsk Mazowiecki. Od maja 1943, mjr Lucjan Szymański pseudonim „Janczar” przeprowadzał inspekcje obwodów Siedlce i Sokołów Podlaski.. 

Awansowany do stopnia ppłk służby stałej kawalerii 1 X 1943. 

Na podległym „Janczarowi” terenie od maja do lipca 1944 roku rozgrywała się słynna Akcja V1-V2, którą Janczar bezpośrednio nadzorował. W obwodzie Sokołów Podlaski koło miejscowości Sarnaki Niemcy wyznaczyli teren, na który spadały pociski rakietowe wystrzeliwane z poligonu koło Mielca. 

W ramach odtwarzania Sił Zbrojnych przewidywany na dowódcę odtwarzanej w AK Mazowieckiej Brygady Kawalerii. Uczestniczy w akcji „Burza”. 

30 lipca 1944 roku powiat Siedlce był wolny od Niemców. Gdy komendant obwodu siedleckiego AK mjr Marian Zawarczyński wraz z oficerami oraz przedstawicielami władz administracyjnych zameldowali się po zdobyciu Siedlec u dowódcy sowieckiego, wszyscy zostali aresztowani. Ppłk „Janczar” Lucjan Szymański nie stawił się tam, uniknął aresztowania, i zaraz przemieścił się na zachód do następnego podległego mu obwodu Mińsk Mazowiecki. 

2 sierpnia 1944 roku „Janczar”w zastępstwie dowódcy podokręgu płka H. Suszczyńskiego „Szeligi”, razem z szefem sztabu podokręgu mjr. K. Sobolewskim „Cyrusem” udał się na spotkanie z gen. Popowem, dowódcą sowieckiego 8 Korpusu Pancernego. Spotkanie odbyło się w majątku Niedziałka, 5 km na płn.wsch. od Mińska Mazowieckiego. 

Rosjanie żądali koncentracji oddziałów AK 7 sierpnia na godz. 15.00 koło Mieni, a sztab miał się stawić poprzedniego dnia o 14.00. 

Będąc doświadczonym żołnierzem, zorientował się, że bolszewicy zamierzają aresztować negocjatorów z AK, odmówił dalszego udziału w negocjacjach i uprzedził o tym dowództwo.

Po aresztowaniu 8 sierpnia 1944 dowódcy Podokręgu płka Suszczyńskiego (i innych oficerów którzy zgłosili się na ponowne spotkanie z sowieckim gen. Popowem), ppłk. Lucjan Szymański jako najstarszy stopniem oficer AK oraz inspektor Komendy Głównej AK na obwody Siedlce, Sokołów Podlaski, Garwolin i Mińsk Mazowiecki, objął dowodzenie całym podokręgiem. 

W ciągu czterech lat okupacji 1940-1944 jednostki bojowe na terenie obwodów podokręgu AK będących pod jego nadzorem wykonały setki akcji sabotażu kolejowego, przeciw magazynom wojskowym i telekomunikacji, przeciw funkcjonariuszom Gestapo, konfidentom, kolaboracjonistom, Arbeitsamtom, kilkanaście akcji uwalniania więźniów, kilkanaście akcji zbrojnych przeciw Wehrmachtowi, dwadzieścia kilka akcji zwalczania bandytyzmu, wiele akcji dozbrajania, zdobywania pieniędzy i rekwizycji.

Aresztowany w Siedlcach 23 grudnia 1944 r. przez agentów NKWD/UB dowodzonych przez ppor. Józefa Światło. 

Prawdopodobnie ostatnia depesza adresowana do gen. Leopolda Okulickiego podpisana przez „Janczara” została wysłana do Londynu w dniu 20 listopada 1944 roku. 

Informacje dotyczące jego miejsca ukrycia wymusił torturami J. Światło od aresztowanej wcześniej łączniczki. 

Więziony w Otwocku i w więzieniu przy ul. 11 Listopada na warszawskiej Pradze tzw. „Toledo”., gdzie był poddawany torturom w celu wymuszenia zeznań. 

Wyrokiem Wojskowego Sądu Garnizonowego w Warszawie z dnia 21 lutego 1945 roku został skazany na karę śmierci. 

Według informacji przekazanych rodzinie przez prokuraturę został stracony 5 marca 1945. 

„Janczara” powiesił na drzewie na terenie więzienia naczelnik więzienia por. Kazimierz Szymonowicz, razem z niepełnosprawnym umysłowo pomocnikiem - prawdziwe nazwisko Szymonowicza to Kopel Klejman, więżniowie nazywali go „Krwawy Kazio”. „Janczar” był wieszany kilkakrotnie, bo za pierwszym razem złamała się gałąź, współwięźniowie twierdzą, że „Janczar” został pochowany pod ścianą więzienia w pobliżu narożnika północnego. 

Symboliczny grób ppłk. Lucjana Szymańskiego „Janczara” znajduje się na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, w Kwaterze „na Łączce”. 

Tablice pamiątkowe Jego Pamięci są umocowane w krużganku kościoła św. Antoniego i na murze kościoła św. Karola Boromeusza w Warszawie. 

Źródło: 

http://armiakrajowa.org.pl/tabliczki/318.html

Post Zapomniani Patrioci

#Polishholokaust #komunizm #KomunistyczneZbrodnie #NeverAgain #WeRememberTheFact #MBP #ŻydowskiAparatBezpieczeństwa #MorercyPolaków #PolskaNiePolin #Jewishmurdered #NewerForget #UB #SB #MO #Wyklęci #WyklętaPamięć #Niezłomni #Temida #WolneSądy #MordercyWTogach #CzerwoneParchy #SowieckaSwołocz