1 listopada 1946 roku był dla 26-letniego Karola dniem wyjątkowym: w prywatnej kaplicy Biskupów Krakowskich przy ulicy Franciszkańskiej 3, kardynał Adam Stefan Sapieha udzielił święceń kapłańskich przyszłemu papieżowi.

 1 listopada 1946 roku był dla 26-letniego Karola dniem wyjątkowym: w prywatnej kaplicy Biskupów Krakowskich przy ulicy Franciszkańskiej 3, kardynał Adam Stefan Sapieha udzielił święceń kapłańskich przyszłemu papieżowi.

„Tak więc w tej kaplicy, w czasie śpiewu Veni, Creator Spiritus oraz Litanii do Wszystkich Świętych, leżąc krzyżem oczekiwałem na moment włożenia rąk. Jest to chwila szczególnie przejmująca. Później wielokrotnie sprawowałem ten obrzęd jako Biskup, a także jako Papież. Jest coś dogłębnie przejmującego w tej prostracji ordynandów: symbol głębokiego uniżenia wobec majestatu Boga samego, a równocześnie ich całkowitej otwartości, ażeby Duch Święty mógł zstąpić, bo przecież to On sam jest sprawcą konsekracji. Veni, Creator Spiritus, mentes tuorum visita, imple superna gratia quae Tu creasti pectora. Tak jak we Mszy św. jest On sprawcą przeistoczenia chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa, tak i w Sakramencie Kapłaństwa jest On sprawcą konsekracji kapłańskiej czy biskupiej.” /Jan Paweł II, „Dar i Tajemnica”/

Święcenia Karola Wojtyły odbyły się w trybie przyśpieszonym. Alumni z jego rocznika mieli przyjąć je dopiero w Niedzielę Palmową 1947 roku. Ze względu na decyzję o wysłaniu młodego księdza na dalsze studia do Rzymu, metropolita krakowski udzielił specjalnej zgody na wcześniejsze święcenia.

Fot. Bielec

Post Mu Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II