wtorek, 27 września 2022

28 września 1925 roku ks. abp Bolesław Twardowski dokonał, w obecności ministra spraw wojskowych gen. Władysława Sikorskiego, poświęcenia kaplicy na Cmentarzu Orląt Lwowskich. 



 28 września 1925 roku ks. abp Bolesław Twardowski dokonał, w obecności ministra spraw wojskowych gen. Władysława Sikorskiego, poświęcenia kaplicy na Cmentarzu Orląt Lwowskich. 

Cmentarz Orląt jest autonomiczną częścią cmentarza Łyczakowskiego we Lwowie. Zajmuje odrębne miejsce – stoki wzgórz od strony Pohulanki. Znajdują się na nim mogiły uczestników bitwy o Lwów i Małopolskę Wschodnią, poległych w latach 1918–1920 lub zmarłych w latach późniejszych.

Nazywany jest Cmentarzem Orląt, gdyż spośród pochowanych tam prawie 3000 żołnierzy, część to Orlęta Lwowskie, czyli młodzież szkół średnich i wyższych oraz inteligencja polegli za wolną Polskę. Nazywany on był przez Polaków miejscem świętym (Campo Santo). 


W walkach z Ukraińcami we Lwowie po stronie polskiej do 22 listopada 1918 włącznie uczestniczyło z bronią w ręku lub w służbach pomocniczych 6022 osób, w tym 1374 uczniów szkół powszechnych i średnich oraz studentów. 2640 nie przekroczyło 25 roku życia. Zginęło lub zmarło od ran 439 żołnierzy i członków wojskowej służby sanitarnej, w tym 12 kobiet. 120 poległych było uczniami, a 76 studentami wyższych uczelni. 29 poległych należało do sił odsieczy miasta pod dowództwem ppłk. Michała Karaszewicza-Tokarzewskiego. Z ówczesnych Obrońców Lwowa jeden miał zaledwie ... 9 lat, siedmiu po 10, a dwóch weteranów z roku 1863 po 75 lat!


W czasie walk o Lwów poległych grzebano na prowizorycznych cmentarzykach w pobliżu poszczególnych punktów oporu, między innymi obok Szkoły Kadetów, szkoły im. H. Sienkiewicza i w ogrodzie Politechniki. Po wygaśnięciu walk polskie władze Lwowa postanowiły ekshumować ciała zabitych i przenieść je na specjalnie wydzielony obszar, przylegający od strony Pohulanki do cmentarza Łyczakowskiego. 

Sprawą tą zajęło się powołane w 1919 roku, z inicjatywy Marii Ciszkowej – matki jednego z poległych gimnazjalistów – towarzystwo Straż Mogił Polskich Bohaterów. Po zgromadzeniu odpowiednich funduszy rozpisano w 1921 roku konkurs na Mauzoleum Obrońców Lwowa, którego laureatem został student Wydziału Architektury Politechniki Lwowskiej Rudolf Indruch – uczestnik walk o Lwów. 


Najważniejszymi częściami Cmentarza Obrońców Lwowa są:

- stojąca na najwyższym wzniesieniu Kaplica,

- katakumby rozłożone poniżej niej,

- monumentalny Pomnik Chwały z trzema pylonami oraz łączącą je kolumnadą z dwunastoma kolumnami (do czasu zniszczenia jej przez sowieckie czołgi w 1971).

Między nimi rozmieszczono mogiły.


Zarządzeniem prezydenta RP Ignacego Mościckiego z 9 listopada 1933 roku Obrońcy Lwowa polegli od 1 do 21 listopada 1918 zostali odznaczeni Krzyżem Niepodległości jako symbol uznania ich zasług w walce o niepodległość Polski; odznaczenie winno być zawieszone w kaplicy na cmentarzu Obrońców Lwowa.


Wybuch II wojny światowej uniemożliwił zbudowanie od strony Pohulanki bramy wejściowej, która miała być zwieńczona rzeźbą orlicy tulącej pisklęta.


Na fot.: Lwów - Pomnik Chwały i Kaplica Orląt Lwowskich.

Post Historia Wczoraj i dziś.

#Lwów #PolskiLwów #SemperFidelis #OrlętaLwowskie #ObronaLwowa 

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

#PolishHolokaust