25 listopada 1990r. odbyła się pierwsza tura wyborów prezydenckich w Polsce, największe poparcie uzyskali w niej: Lech Wałęsa (39,96 proc.) i Stanisław Tymiński (23,1 proc.).

 

25 listopada 1990r. odbyła się pierwsza tura wyborów prezydenckich w Polsce, największe poparcie uzyskali w niej: Lech Wałęsa (39,96 proc.) i Stanisław Tymiński (23,1 proc.).

Stanisław Tymiński po bardzo intensywnej kampanii, podczas której przedstawiał się jako jedyny „człowiek spoza układu” i alternatywa dla pozostałych, przedstawiany jako „kandydat znikąd” uzyskał wysokie poparcie. 

W trakcie kampanii wyborczej miało miejsce wiele ataków na Stanisława Tymińskiego, m.in. UOP i Krzysztof Kozłowski (ówczesny minister spraw wewnętrznych w rządzie Mazowieckiego) oskarżyli go o to, że ma związek z Libią (krajem wiązanym wówczas z terroryzmem) oraz z Kolumbią (gdzie silne były wpływy handlarzy narkotyków) – oskarżenia okazały się fałszywe. Tuż przed końcem kampanii wyborczej Telewizja Polska podała, że stosuje on przemoc wobec żony – po wyborach telewizja przegrała prawomocnie proces o pomówienie. „Gazeta Wyborcza” opublikowała opinię psychologa Andrzeja Samsona, że Stanisław Tymiński jest chory psychicznie.

9 grudnia (II tura) wyłoniła prezydenta III Rzeczypospolitej, następcę wybranego przez Zgromadzenie Narodowe Wojciecha Jaruzelskiego − został nim Lech Wałęsa.