10 kwietnia 1921 roku, marszałek Józef Piłsudski udekorował herb Płocka Krzyżem Walecznych za „zachowanie męstwa i siły woli w ciężkich i nadzwyczajnych okolicznościach, w jakich znalazło się miasto, za męstwo i waleczność”.

10 kwietnia 1921 roku, marszałek Józef Piłsudski udekorował herb Płocka Krzyżem Walecznych za „zachowanie męstwa i siły woli w ciężkich i nadzwyczajnych okolicznościach, w jakich znalazło się miasto, za męstwo i waleczność”. Obrona Płocka trwała od 18 do 19 sierpnia 1920 roku, a stoczone wówczas walki należały do najbardziej dramatycznych epizodów Bitwy Warszawskiej. Oddziały bolszewickie wdarły się do miasta, część czerwonoarmistów walczyła, inni grabili, zabijali mieszkańców, gwałcili kobiety.

Impet ataku był tak duży, że początkowo w szeregach obrońców zapanowały chaos i panika, szybko jednak zostały przezwyciężone. Do broniących Płocka żołnierzy, dowodzonych przez mjr Janusza Mościckiego, przyłączyła się ludność cywilna, w tym członkowie Straży Obywatelskiej i harcerze. Spośród tych ostatnich czterech poległo. Najmłodszym obrońcą miasta był jedenastoletni Tadeusz Jeziorowski, donoszący amunicję żołnierzom pod gradem kul. Był jednym spośród udekorowanych Krzyżem Walecznych przez marszałka Piłsudskiego. Jeziorowski poległ we wrześniu 1939 roku jako pilot samolotu myśliwskiego.

[Na zdjęciu: Marszałek Józef Piłsudski dekoruje Tadeusza Jeziorowskiego Krzyżem Walecznych. Ze zbiorów CAW]

Post Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku