Bolesław Prus 🇵🇱 to pseudonim pisarza, nowelista właściwie nazywał się #AleksanderGłowacki herbu Prus. Urodził się 20 sierpnia 1847 roku w zaborze rosyjskim w Hrubieszowie.

 

Bolesław Prus 🇵🇱 to pseudonim pisarza, nowelista właściwie nazywał się #AleksanderGłowacki herbu Prus. Urodził się 20 sierpnia 1847 roku w zaborze rosyjskim w Hrubieszowie. Pochodził z rodziny szlacheckiej. Mając szesnaście lat wziął udział w powstaniu styczniowym. Zadebiutował w 1864 roku, publikując wiersz w polskojęzycznym tygodniku. W wyniku represji popowstaniowych sąd wojskowy pozbawił go szlachectwa. W 1866 roku Prus ukończył gimnazjum w Lublinie. Przez trzy lata studiował w szkole Głównej w Warszawie, naukę przerwał ze względów finansowych. Następnie przez rok studiował w Instytucie Gospodarstwa Wiejskiego i Leśnictwa w Puławach, gdzie popadł w konflikt z rosyjskim wykładowcą. Życie zmusiło go do imania się różnych zawodów. W 1871 roku przetłumaczył "Logikę" J.S. Milla. Następnie publikował artykuły o tematyce społecznej, popularnonaukowe, teksty satyryczne, humoreski, felietony i reportaże. W 1875 roku Prus ożenił się z Oktawią Trembińską. Zmarł w wieku 64 lat, 19 maja 1912 roku w Warszawie na atak serca.

W swojej publicystyce poruszał tematy polityczne i społeczne, czym przyciągał uwagę warszawskich czytelników. Twórczość Prusa opisywała losy obywateli w społeczeństwie wczesnokapitalistycznym. Pisarz wnikliwie obserwował zjawiska społeczno-gospodarcze. Szereg nowel Prusa na trwałe weszło do kanonu literatury polskiej ("Powracająca fala", "Antek", "Katarynka", "Kamizelka", "Z legend dawnego Egiptu"). Wielokrotnie wznawiano jego powieści: "Anielka", "Placówka", "Lalka", "Emancypantki", "Faraon". Kilka dzieł Prusa zekranizowano, m.in. "Faraona" i "Lalkę". 

#pisarz #prozaik #nowelista #publicysta okresu pozytywizmu, współtwórca polskiego realizmu #KronikarzWarszawy #myśliciel #PopularyzatorWiedzy #DziałaczSpołeczny propagator turystyki pieszej i rowerowej.

Bolesław Prus, "Wczoraj - dziś - jutro. Wybór felietonów" ⬇️⬇️⬇️

"Dziwny zamęt pojęć! Kongres wiedeński przypieczętował, uświęcił #rozbiory Polski; od Królestwa Polskiego oderżnął Galicję i Poznańskie, zamiast wszystko razem oddać Aleksandrowi I. Czyli - kongres wiedeński był dla nas zasadniczą klęską, źródłem innych nieszczęść. Lecz - pomimo to - odwołujemy się do jego postanowień jak niewolnik, który nie chce odrzucić kruszącego się łańcucha, owszem, rad by go odnowił wedle tej samej miary i kształtu!… A zapomnijmyż raz o kongresie wiedeńskim, o którym już nikt nie pamięta i - niech odpocznie w spokoju!

Niemniej mądrze, niemniej praktycznie postąpimy, wyrzekłszy się jakichkolwiek rachunków czy nadziei na „sympatie Europy”. Oto zbieg wypadków pełen symbolicznego znaczenia. W chwili kiedy nacjonalistyczna duma wymierza nam coraz to nowe ciosy, kiedy nad setkami tysięcy Polaków zawiesza nowe obostrzenia, a nad dziesiątkami tysięcy pracowników Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej groźbę dymisji czy przenosin [obsługa kolei po upaństwowieniu miała być rosyjska, tak że około 70 000 pracownikom Polakom zagrażało usunięcie ze stanowisk i pozbawienie pracy, nawet tragarze Polacy (około 1500 osób) mieli być zamienieni przez Rosjan], w takiej chwili do Petersburga i Moskwy wybierają się z wizytą przedstawiciele „najsympatyczniejszych” nam narodów, bo Francuzów i Anglików. Jest to przypadek, ale jakże wielką mieści w sobie naukę. Mówi on, może niezbyt głośno, lecz bardzo wyraźnie, że - gdyby nas nawet setkami tysięcy topiono, wbijano na pale, obdzierano ze skóry, pieczono na wolnym ogniu - w całej „sympatycznej” Europie nikt palcem nie ruszy, nikt nie otrząśnie popiołu z cygara. Zrozumienie tej prawdy może na razie być przykre, ale jakże będzie zdrowe, z ilu bezzasadnych uleczyłoby nas nadziei, od ilu bezcelowych powstrzymałoby demonstracji!

W każdym razie z kongresem wiedeńskim czy bez niego powodu do rozpaczy nie mamy; takie zaś gadaniny, jak: „wszystko zginęło! wybija ostatnia godzina!… nigdy się nie podźwigniemy!” - są objawami histerii, hipochondrii, ciemnoty, a nade wszystko - umysłowego lenistwa. Narody nie giną, to jest fakt".

Post Polska Moja Ojczyzna