23 listopada 1897 roku we wsi Małachowice-Gustawów w powiecie włoszczowskim ówczesnej guberni kieleckiej urodził się Władysław Liniarski ps. "Mścisław".

 

23 listopada 1897 roku we wsi Małachowice-Gustawów w powiecie włoszczowskim ówczesnej guberni kieleckiej urodził się Władysław Liniarski ps. "Mścisław"– pułkownik Wojska Polskiego, komendant Obszaru Białystok i komendant Okręgu Białystok Związku Walki Zbrojnej od lutego do września 1941 roku, komendant Białostockiego Okręgu ZWZ-AK (nieprzerwanie przez 5 lat), od stycznia 1945 roku komendant Białostockiego Okręgu Armii Krajowej Obywatelskiej (AKO). Działacz powojennego Podziemia Niepodległościowego, ofiara represji komunistycznych. W roku 1979 został członkiem Komitetu Porozumienia na rzecz Samostanowienia Narodu.

Zmarł 11 kwietnia 1984 roku w Warszawie. 

W roku 2017 pośmiertnie mianowany na stopień generała brygady.

Był synem Jana i Józefy z domu Bielanowicz, właścicieli dwumorgowego gospodarstwa rolnego. Po ukończeniu szkoły ludowej w roku 1913 rozpoczął naukę w seminarium nauczycielskim w Jędrzejowie, naukę przerwał z chwilą wybuchu I wojny światowej. Od roku 1917 działał w Polskiej Organizacji Wojskowej. Podczas wojny polsko-bolszewickiej walczył jako kapral w 24 pułku piechoty, następnie awansowany na oficera, służył długie lata w kancelariach i intendenturach.

W roku 1932 pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr IX w Brześciu, w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 roku i 1 lokatą w korpusie oficerów administracji, grupa oficerów kancelaryjnych. W roku 1934 uzyskał przydział liniowy do 62. pułku piechoty.

W wojnie obronnej 1939 roku był dowódcą I batalionu 62. pp bronił Pomorza i walczył w bitwie nad Bzurą. Ranny 20 września w Puszczy Kampinoskiej, dostał się do niewoli, z której uciekł. Od roku 1940 był komendantem Okręgu Białostockiego ZWZ-AK na terenie okupacji sowieckiej.

W roku 1943 wydał rozkaz likwidowania „band komunistyczno-żydowskich”, co stało się później przyczyną oskarżeń o antysemityzm. Rozkazem Nr 256 z dnia 20 kwietnia roku 1944 ppłk „Mścisław”, dowódca Okręgu „Sarna” (Okręgu Białostockiego AK), nadał oddziałom partyzanckim i oddziałom Kedywu Okręgu AK Białystok nazwy pułków Wojska Polskiego. I tak np. augustowski obwód nr 7 „Olcha” inspektoratu suwalskiego miał odtworzyć 1. pułk Ułanów Krechowieckich. Jego tymczasowa nazwa na czas formowania brzmiała „Oddział partyzancki 1. pułku ułanów”.

Liniarski, który był przeciwny planowanej akcji „Burza”, w rozkazach kierowanych do komendantów inspektoratów i obwodów, akcentował wolę bicia Niemców, przygotowanie samoobrony, a w przypadku opanowania terenu przez komunistów i wrogiego nastawienia do ludności polskiej – przejście do dalszej konspiracji.

Około 10 lipca 1944 roku„Mścisław” wydał rozkaz o rozpoczęciu akcji „Burza” na obszarze inspektoratu łomżyńskiego.

20 września 1944 roku ppłk. Władysławowi Liniarskiemu podporządkował się rtm. Zygmunt Szendzielarz z resztkami 5. Wileńskiej Brygady AK. „Mścisław” nakazał „Łupaszce” trwać w Puszczy Białowieskiej i organizować kadrowy oddział z rozbitków z wileńskich i nowogródzkich oddziałów AK. 

Na początku listopada roku 1944 do oddziału dołączył m.in. oficer BiP Okręgu Wileńskiego AK ppor. Lech Beynar ps. "Nowina", późniejszy znany historyk i publicysta, piszący pod pseudonimem literackim „Paweł Jasienica”. 

W dniu 10 listopada Zygmunt Szendzielarz został awansowany przez ppłk Liniarskiego do stopnia majora. Na przełomie stycznia i lutego 1945 roku ppłk Liniarski mianował „Łupaszkę” komendantem partyzantki Okręgu Białostockiego AKO, a 5. Wileńska Brygada stała się dyspozycyjnym oddziałem Komendy AKO.

W maju 1945 roku „Mścisław” podporządkował się Delegaturze Sił Zbrojnych na Kraj, która to zmusiła go do ograniczenia pracy organizacyjnej oraz akcji zbrojnych.

Za pośrednictwem wojewody białostockiego Stefana Dybowskiego podjął próbę ujawnienia struktur Okręgu. Został aresztowany 31 lipca 1945 roku w Brwinowie pod Warszawą.

20 maja 1946 roku został skazany przez komunistyczny Wojskowy Sąd Rejonowy w Warszawie na karę śmierci zamienioną potem na 10 lat więzienia.

W marcu roku 1951, podczas procesu przeciwko gen. Augustowi Emilowi Fieldorfowi "Nilowi", wyniszczony chorobami i przesłuchaniami, został wniesiony do sali rozpraw na noszach i złożył wymuszone zeznania obciążające swojego dawnego przełożonego z Kedywu.

W 1953 roku zwolniono go z więzienia w ciężkim stanie zdrowia. 16 sierpnia i 20 sierpnia 1957 roku Władysław Liniarski odwołał przed Stanisławem Krygielem, wiceprokuratorem Prokuratury Generalnej PRL, swoje zeznania wymuszone na nim podczas śledztwa przeciwko gen. Augustowi Emilowi Fieldorfowi. 

W lutym 1979 został członkiem Komitetu Porozumienia na rzecz Samostanowienia Narodu]. Należał do redakcji wydawanego przez tę organizację pisma „Rzeczpospolita”. Działał również w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela.

Zmarł 11 kwietnia 1984 roku w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 4-6-9). 

Cześć Jego Pamięci!

Post Historia Wczoraj i dziś.