30 stycznia 1908 r. w Męcinie Wielkiej (powiat gorlicki) urodził się Zbigniew Mrazek - Cichociemny.

 

30 stycznia 1908 r. w Męcinie Wielkiej (powiat gorlicki) urodził się Zbigniew Mrazek - Cichociemny.

Por. cc Zbigniew Mrazek - porucznik broni pancernych, prokurator, adwokat, oficer Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie, Armii Krajowej, uczestnik Powstania Warszawskiego, szykanowany przez UB, cichociemny

Przeprowadził się wraz z rodzina z Meciny Wielkiej do Jasła, od 1918 r. uczył się w tamtejszym gimnazjum, od 1925 r. w II Gimnazjum Państwowym im. Karola Szajnochy we Lwowie, 12 maja 1926 r. zdał egzamin dojrzałości.

Od 1926 r. podjął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, następnie kontynuował je na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie, w 1930 r. obronuł dyplom magistra prawa.

Po aplikacji zdał 1 kwietnia 1933 r. egzamin sędziowski, podjął pracę jako asesor sądowy w okręgu Sądu Apelacyjnego w Krakowie. Postanowieniem Ministra Sprawiedliwości z 12 kwietnia 1934 r. mianowany podprokuratorem Sądu Okręgowego w Rzeszowie. W 1938 r. mianowany wiceprokuratorem Sądu Okręgowego w Katowicach, jako najmłodszy prokurator w Polsce.

W kampanii wrześniowej 1939 nie zmobilizowany, ewakuowany wraz z Sądem Okręgowym do Lwowa.

19 września 1939 r. przekroczył granicę z Rumunią, po uzyskaniu dokumentów w konsulacie RP w Bukareszcie dotarł do Francji. 21 listopada 1939 r. wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie pod dowództwem francuskim, przydzielony do 2 kompanii ciężkich karabinów maszynowych w Szkole Podoficerskiej w Camp de Coëtquidan. Od 1 marca do 15 maja 1940 r. na praktyce instruktorskiej w 3 Pułku Piechoty, następnie do 17 czerwca 1940 r. w Szkole Podchorążych Piechoty w Camp de Coëtquidan. 

Po upadku Francji ewakuowany 23 czerwca 1940 r. z portu Le Verdon sur Mer, brytyjskim statkiem „Delius” dopłynął do Plymouth (Wielka Brytania). od 1 lipca 1940 r. w Polskich Siłach Zbrojnych na Zachodzie pod dowództwem brytyjskim. Od 1 sierpnia 1940 r. w Szkole Podchorążych Broni Pancernej w Crawford, po jej ukończeniu awansowany na stopień sierżanta podchorążego 8 października 1940 r. przydzielony jako zastępca dowódcy plutonu do 1 batalionu czołgów 16 Brygady Pancernej. 

Po przeformowaniu jednostki, od 1 września 1941 r. zastępca dowódcy plutonu 3 Pułku Pancernego 16 Brygady Pancernej, od 1 marca 1942 r. dowódca plutonu na kursie kierowców 16 Brygady Pancernej w Chirnside oraz Nisbet Mouse. Od 1 maja 1943 r. jako zastępca oficera technicznego uczestnik kursu szturmowego w Batalionie Strzelców Podhalańskich, od 3 czerwca 1943 r. na stażu w jednostkach brytyjskich.

Zgłosił się do służby w Kraju. Przeszkolony ze specjalnością w dywersji, propagandzie i broni pancernej, zaprzysiężony na rotę ZWZ-AK 5 listopada 1943 r. w Chicheley, od 13 listopada 1943 r. w dyspozycji Sztabu Naczelnego Wodza. W styczniu 1944 r. przez Algier przerzucony nieopodal Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi (Włochy), na stację wyczekiwania w Latiano (Włochy). Awansowany na stopień podporucznika broni pancernej ze starszeństwem od 1 marca 1944 r.

Zrzucony do okupowanej Polski w nocy 12/13 kwietnia 1944 r. w sezonie operacyjnym „Riposta”, w operacji lotniczej „Weller 14” (ekipa skoczków nr: XLI), z samolotu Halifax JW-272 „D” (1586 Eskadra PAF). Start z lotniska Campo Casale nieopodal Brindisi, zrzut na placówkę odbiorczą „Mysz”, w okolicach miejscowości Bełżyce (13 km od Lublina).

Razem z nim skoczyli: ppor. Adam Benrad ps. Drukarz, ppor. Tadeusz Żelechowski ps. Ring oraz kurier Delegatury Rządu na Kraj plt. Jan Ciaś ps. Kula. Skoczkowie przerzucili 171 tys. dolarów, 6 tys. dolarów w złocie, dwa pasy z pieniędzmi dla Delegatury Rządu. Zrzucono także dziewięć zasobników i sześć paczek, dwa zasobniki uszkodziły się, dwie paczki rozbiły wskutek nieotwarcia spadochronów. Samolot szczęśliwie powrócił do bazy o godz. 06.15, po locie trwającym 10 godzin 55 minut.

Zrzut przyjął oddział partyzancki AK dowodzony przez ppor. Aleksandra Sarkisowa ps. Szaruga. Oddział funkcjonował od września 1943 r. do lipca 1944 r., jego najwyższy stan osobowy to 120 żołnierzy.

Po skoku kilka dni w oddziale „Szarugi”, następnie w Warszawie, przydzielony do komórki „Kratka” utrzymującej łączność z więźniami Pawiaka. Przydzielony do Okręgu Wilno AK, jednak przydział nie został zrealizowany.

Uczestniczył w Powstaniu Warszawskim, od 1 sierpnia wraz z kolegą Cichociemnym mjr Kazimierzem Szternalem ps. Zryw (szefem sztabu Pułku „Baszta”) dołączył do Pułku „Baszta”, przydzielony jako oficer do zleceń ppłk. Stanisława Kamińskiego ps. Daniel, komendanta Rejonu VI Obwodu V Mokotów AK.

Po zranieniu ppłk Daniela, przydzielony jako oficer do zleceń pełniącego obowiżki dowódcy Pułku „Baszta” mjr Kazimierza Szternala ps. Zryw. Walczył na Mokotowie, ranny w głowę.

Po kapitulacji Powstania w niemieckiej niewoli, osadzony w obozach: Pruszków, Skierniewice oraz Stalagu X B Sandbostel, następnie oflagu VII A Murnau.

28 kwietnia 1945 r. dotarł do oddziałów USA, następnie Polskiej Misji Wojskowej w Paryżu, po dotarciu do Londynu zameldował się w Oddziale VI (Specjalnym) Sztabu Naczelnego Wodza.

Ponownie wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie pod dowództwem brytyjskim, od 26 lipca 1945 r. przydzielony do Ośrodka Szkoleniowego Broni Pancernej w Catterick (Yorkshire). Od 19 grudnia 1945 r. w 5 Pułku Pancernym 16 Samodzielnej Brygady Pancernej I Korpusu Polskiego. Zdemobilizowany z PSZ 11 października 1946 r.

W kwietniu 1947 r. powrócił z rodziną do Polski, zamieszkał w Sopocie. Od 21 czerwca 1949 r. podjął pracę jako adwokat w okręgu Sądu Apelacyjnego w Gdańsku.

Szykanowany przez UB, w pierwszej połowie lutego 1950 r. aresztowany. 24 lutego 1950 r. decyzją prezydenta Sopotu nakazano Mu opuszczenie z rodziną miasta i obszaru nadmorskiego, skonfiskowano mieszkanie z wyposażeniem, zakazano prowadzenia praktyki adwokackiej. W latach 1956–1957 bezskutecznie zabiegał o rehabilitację i odzyskanie mieszkania. Szykany przypłacił zdrowiem, m.in. operowany z powodu wrzodów żołądka na tle nerwowym.

Od 15 maja 1950 r. podjął pracę jako starszy instruktor, kierownik Działu Organizacji Pracy i Płacy w Centralnym Zarządzie Gazownictwa w Warszawie. Od 20 czerwca 1952 r. radca prawny Gorzowskich Zakładów Włókien Sztucznych (w budowie).

28 czerwca 1958 r. ponownie wpisany na listę adwokatów Wojewódzkiej Izby Adwokackiej w Gdańsku. Zamieszkał w Szczecinie, podjął pracę w szczecińskim oddziale Biura Projektów Gospodarki Wodno – Ściekowej i Ochrony Atmosfery „Biprowod” w Warszawie. Od 16 lutego 1973 r. z powodów zdrowotnych na emeryturze, zamieszkał w Cieplicach Śląskich (obecnie Jelenia Góra).

Zmarł w sanatorium Bukowiec niedaleko Kowar (obecnie Kowary), pochowany na cmentarzu w Cieplicach (obecnie Jelenia Góra).

http://elitadywersji.org/zbigniew-mrazek-cichociemny/

Post Cichociemni Spadochroniarze Armii Krajowej