25 lutego 1939 - w Poznaniu zmarł Władysław Kazimierz Seyda (Wladislaus Kasimir Seyda), urodzony 22 kwietnia 1863 r. w Łobżenicy, poseł do Reichstagu Cesarstwa Niemieckiego w latach 1907-1918, adwokat, minister, prezes Sądu Najwyższego Rzeczypospolitej Polskiej.

25 lutego 1939 - w Poznaniu zmarł Władysław Kazimierz Seyda (Wladislaus Kasimir Seyda), urodzony 22 kwietnia 1863 r. w Łobżenicy, poseł do Reichstagu Cesarstwa Niemieckiego w latach 1907-1918, adwokat, minister, prezes Sądu Najwyższego Rzeczypospolitej Polskiej. W 1880 roku zdał maturę w gimnazjum w Wałczu (Deutsch Krone). W latach 1880-1883 studiował prawo i ekonomię na uniwersytecie we Wrocławiu. W 1883 roku rozpoczął aplikację, w 1889 roku został asesorem, w 1889 roku adwokatem przy Sądzie Okręgowym w Krotoszynie (Amtsgericht Krotoschin), w 1891 roku przy Sądzie Ziemskim (Landgericht) a w 1903 roku przy Wyższym Sądzie Krajowym (Oberlandesgericht) w Poznaniu. Zasłynął jako obrońca w sprawach politycznych i prasowych. W latach 1894-1896 współpracował z Przeglądem Poznańskim, w 1906 roku należał do udziałowców Nowej Drukarni Polskiej i w tym samym roku przejął wydawanie Kuriera Poznańskiego. Był członkiem wielu towarzystw naukowych, politycznych i społecznych. W styczniu 1907 roku oraz styczniu 1912 roku uzyskał mandat posła z okręgu wyborczego Września-Pleszew (Wreschen-Pleschen) do Koła Polskiego w Reichstagu, zdobywając 78,27 % oraz 77,22 % głosów. Zasiadał w komisjach ds. ustaw dotyczących sądów, handlu i działalności gospodarczej, jurysdykcji sądów wojskowych, obywatelstwa, ustawy w sprawie czynszów za najem i dzierżawę nieruchomości oraz budżetu Rzeszy. 

Brał udział w przygotowaniach do powstania wielkopolskiego, będąc emisariuszem Naczelnego Komitetu Narodowego, od listopada 1918 wchodził w skład Naczelnej Rady Ludowej, a w grudniu 1918 został komisarzem Rady. Jako poseł do Sejmu Ustawodawczego do sierpnia 1919 zajmował stanowisko przewodniczącego Komisji Konstytucyjnej.

W dniach 15 września - 19 września 1912 wraz z przywódcami frakcji polskich w parlamentach państw zaborczych Romanem Dmowskim i Stanisławem Głąbińskim wziął udział w tajnym zjeździe w majątku Pieniaki pod Lwowem, gdzie uchwalono, że w nadchodzącej wojnie Polacy ze wszystkich trzech zaborów poprą stronę przeciwną Niemcom.

W latach 1918-1919 stał na czele Naczelnej Rady Ludowej w Poznaniu, w latach 1919-1922 był posłem do Sejmu, w latach 1919-1920 ministrem byłej Dzielnicy Pruskiej, w latach 1924-1929 pełnił funkcję prezesa Sądu Najwyższego. W styczniu 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku, wrócił do Poznania, gdzie otworzył i prowadził kancelarię adwokacką. Odznaczony Orderem Odrodzenia Polski.

Post Zapomniani Patrioci. 

Źródło: https://www.porta-polonica.de/pl/lexikon/seyda-wladyslaw-kazimierz