17 grudnia 1920 roku Sejm Rzeczypospolitej Polskiej jednogłośnie przyjął ustawę o nadaniu ziemi na Kresach Wschodnich II RP żołnierzom Wojska Polskiego.
Darmo mogli ją otrzymać ci, którzy biorąc udział w walkach o niepodległą Polskę odznaczyli się bohaterstwem, doznali inwalidztwa lub byli ochotnikami. Osadnictwo wojskowe miało wzmocnić element polski na Kresach i podjąć pracę nad ich gospodarczych i kulturalnym rozwojem. Na Kresach znaczne część ziemi leżała odłogiem, poza tym ziemia zniszczona działaniami wojennymi, wymagała dużego wysiłku, aby ją zagospodarować. Zdawano sobie sprawę, że skierowanie żołnierzy do pracy na roli powinno nastąpić przed rozpoczęciem prac polowych, a więc najpóźniej wczesną wiosną 1921 roku.
Na mocy uchwalonej ustawy państwo przejmowało na własność w 22 wschodnich powiatach dobra skarbu rosyjskiego, dobra skarbowe, dobra należące do członków b. dynastii rosyjskiej, dobra duchowne i klasztorne (po porozumieniu ze Stolica Apostolską) oraz opuszczone dobra prywatne. Z kolei ustawa o nadaniu ziemi żołnierzom przyznawało prawo do bezpłatnego otrzymania ziemi inwalidom i żołnierzom, którzy się szczególnie odznaczyli oraz żołnierzom-ochotnikom, którzy odbyli służbę frontową. Wszyscy inni żołnierze mogli otrzymać ziemię odpłatnie. Rozmiar przydzielonej żołnierzom ziemi miał zapewnić samodzielność gospodarczą, ale nie mógł przekraczać 45 ha. W ramach pomocy osadnicy mieli otrzymać część pochodzącego z demobilizacji inwentarza żywego i martwego, materiał budowlany (drewno) oraz kredyt w wysokości 2 mld marek polskich, udzielony w gotówce lub narzędziach rolniczych, zbożu do siewu, itp.
Osadnicy wojskowi i ich rodziny stali się pierwszymi ofiarami sowieckiej agresji w 1939 roku a tych których nie dopadli sowieci byli mordowani w okrutny sposób wraz z rodzinami przez Ukraińców. 🙏😪
Post Zbyszek Dzięgielewski Wilk
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
#PolishHolokaust