wtorek, 24 stycznia 2023

25 stycznia 1940r. Za zgodą okupacyjnych władz niemieckich w Szczucinie dokonano ekshumacji ciał ofiar zbrodni wojennej popełnionej przez żołnierzy Wehrmachtu 12 września 1939 w gmachu tamtejszej szkoły powszechnej, gdzie spalono żywcem bądź zastrzelono co najmniej 40 polskich jeńców wojennych oraz około 30 cywilnych uchodźców.

 


25 stycznia 1940r. Za zgodą okupacyjnych władz niemieckich w Szczucinie dokonano ekshumacji ciał ofiar zbrodni wojennej popełnionej przez żołnierzy Wehrmachtu 12 września 1939 w gmachu tamtejszej szkoły powszechnej, gdzie spalono żywcem bądź zastrzelono co najmniej 40 polskich jeńców wojennych oraz około 30 cywilnych uchodźców. Później zamordowano tam jeszcze 25 Żydów, sprowadzonych celem pogrzebania zwłok ofiar wcześniejszej masakry. Udało się zidentyfikować jedynie trzy ofiary zbrodni. 



Szczątki pomordowanych zostały następnie pochowane na cmentarzach katolickim i żydowskim.



Zbrodnia Wehrmachtu na polskich jeńcach w Szczucinie.. 12 września 1939 r. 


W Szczucinie (małopolskie) żołnierze Wehrmachtu dokonali zbrodni na polskich jeńcach wojennych i cywilnych uchodźcach uwięzionych w miejscowej szkole. W płomieniach lub od kul zginęło około 70 osób.


W rejonie Szczucina we wrześniu 1939 r., cofająca się Armia "Kraków" toczyła walki z Niemcami. Po rozbiciu polskich oddziałów wielu żołnierzy dostało się do niewoli. Kilkudziesięciu jeńców, w tym także rannych i chorych, zgromadzono w szczucińskiej szkole powszechnej. Byli to oficerowie i żołnierze 4. Pułku Strzelców Podhalańskich i 20. Pułku Piechoty. Umieszczono tam również uchodźców cywilnych wracających do swych domów, które znajdowały się na terenach zajętych przez Wehrmacht.


12 września w jednej z sal, gdzie Niemcy prowadzili przesłuchania, znieważony polski oficer por. Bronisław Romaniec korzystając z nieuwagi Niemców, schwycił leżący na stole pistolet i zastrzelił przesłuchującego go niemieckiego sierżanta. Chwilę później sam popełnił samobójstwo. To wydarzenie stało się pretekstem do odwetu na przetrzymywanych w gmachu Polakach. Żołnierze niemieccy otoczyli szkołę, zaczęli strzelać i wrzucać granaty, przez otwarte okna. Ostrzelani zostali tez żołnierze próbujący wydostać się z płonącego budynku, wyskakując przez okna.


Z pogromu uratowało się jedynie dwóch jeńców, woźny szkolny i rodzina szczucińska, która ukrywała się w piwnicy szkolnej, którą wypuścił niemiecki żołnierz. Zginęło około 40 jeńców oraz 30 uchodźców w plomieniach lub od kul. Kilka dni później Niemcy sprowadzili na miejsce zbrodni grupę ok. 25 Żydów ze Szczucina, zmusili ich do wykopania dwóch dołów, a potem do pogrzebania w jednym z nich ciał pomordowanych Polaków. Po skończeniu pracy Żydów skatowano, rozstrzelano i wrzucono do drugiego grobu.





W miejscu, gdzie przed spaleniem stała szkoła podstawowa w Szczucinie, w 1959 r. społeczeństwo lokalne ufundowało pomnik upamiętniający tragiczne wydarzenia.


Źródła; http://www.miejscapamiecinarodowej.pl/index.php/malopolskie/1032-szczucin-grob-ofiar-zbrodni-dokonanej-przez-niemcow-we-ix-1939-r

http://www.kurierdabrowski.pl/kulisy-zbrodni-wojennej-w-Szczucinie,

Post Historia 1914-1945 z grupy Historia świata w cieniu wojen 1905-1945

#Polishholokaust #GermanDeathCamps #StratyWojenne #NiemieckieZbrodnie #DeutscheVerbrechen #GermanCrimes #WW2 #WorldWarTwo #ReparationsForPoland #MadeInGermany #ToMyjesteśmyPamięcią #EuropeanUnion #Werhmacht #SS #derDeutschenKultur #Szczucin

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

#PolishHolokaust