W powojennej Polsce zdarzały się krwawe konflikty z żołnierzami Armii Czerwonej którzy stacjonowali na terenie naszego kraju, nie było jednak drugiego takiego wydarzenia jak na dworcu kolejowym w Lesznie nocą 27/28 maja 1947 roku...

 

W powojennej Polsce zdarzały się krwawe konflikty z żołnierzami Armii Czerwonej którzy stacjonowali na terenie naszego kraju, nie było jednak drugiego takiego wydarzenia jak na dworcu kolejowym w Lesznie nocą 27/28 maja 1947 roku... Ciąg zdarzeń zapoczątkował krawiec, który podróżował pociągiem jadącym z Poznania przez Leszno do Legnicy... Pociągiem do którego wsiadł krawiec jechali do Legnicy (była tam wielka baza sowiecka) pijani sowieccy żołnierze... Wśród nich była młoda kobieta (Zofia Rojuk lat 21) która poprosiła go by jej pomógł, ponieważ rosjanie wiozą ją do bazy w Legnicy jako "zdobycz wojenną" i nie chcą wypuścić... Krawiec poinformował o tym fakcie konduktora a ten Służbę Ochrony Kolei. Kolejarze próbowali namówić rosjan by uwolnili Polkę, ci jednak zdecydowanie odmówili wobec czego poinformowano posterunek MO na dworcu w Lesznie... Po przyjeździe pociągu na stację, próbę przekonania pijanych sowieckich żołnierzy podjęli dworcowi milicjanci ale sowieci odmówili strasząc ich bronią... Wobec tego faktu milicjanci zadzwonili na telefon alarmowy Wojska Polskiego garnizonu w Lesznie skąd wyruszył 16 osobowy pluton alarmowy pod dowództwem ppor. Jerzego Przerwy... Po przybyciu Polskich żołnierzy na dworzec w Lesznie, gdzie w hali dworca przebywali pijani sowieccy żołnierze (pociąg miał kilkugodzinny postój) podjęto próbę przekonania rosjan by uwolnili Polkę, ci jednak odmówili strasząc Polaków bronią... Wobec takiej postawy czerwonoarmijców, Polski porucznik wydał swoim żołnierzom rozkaz ewakuowania z dworca cywilów oraz nie wypuszczania sowieckich żołnierzy. Pijani sowieci widząc to zaczęli strzelać... W wyniku wymiany ognia, Polscy żołnierze zabili 2 sowieckich oficerów i jednego szeregowego oraz kilku ranili... Za swój bohaterski czyn, wszyscy Polacy zapłacili dużą cenę przed stalinowskim sądem... Porucznik i jego 2 żołnierze byli torturowani a potem zostali zastrzeleni strzałem w tył głowy i pochowani w nieznanym do dziś miejscu gdzieś w lasach koło Poznania, milicjant i kolejarze trafili na 10 lat do więzienia a kobieta trafiła do obozu na Syberię... Stalinowscy prokuratorzy i sędziowie którzy wydawali wyroki w tej sprawie, nigdy nie ponieśli odpowiedzialności za swoją zbrodnię, wyjechali do Izraela... Ich ofiary zrehabilitowano w 1990 roku...

17 września 2014 roku po prawej stronie od głównego wejścia dworca w Lesznie zamontowana została tablica upamiętniająca pięciu Polaków skazanych przez stalinowski sąd za udział w potyczce z żołnierzami Armii Czerwonej w 1947 roku.(Zdj 6)

O tych dramatycznych wydarzeniach opowiada książka „Rozstrzelani za uratowanie kobiety” Krzysztofa M. Kaźmierczaka

                                   ⬇️

http://wmrokuhistorii.blogspot.com/2018/09/rozstrzelani-za-uratowanie-kobiety.html?m=1

                            Za- ⬇️

historiamniejznanaizapomniana.wordpress.com

Na zdjęciach UB bohaterowie tamtych wydarzeń: powyżej ppor. Jerzy Przerwa l. 22 wraz z kobietą l. 21 której bronili. 

Kanonier Władysław Łabuza (22 lata), skazany na śmierć przez rozstrzelanie.(Zdj 2 ).

Kapral Wiesław Warwasiński (23 lata), skazany na śmierć przez rozstrzelanie.(Zdj 3 )

Sam Krawiec Feliks Lis. (Zdj 4 )