1 lipca 1940 roku władze niemieckie utworzyły na terenie byłej fabryki włókienniczej Samuela Rabbego więzienie Radogoszcz (Polizeigefangnis Radegast) Komendantem więzienia był Walter Penzhauser.
Więzienie radogoskie, wbrew obiegowej opinii szczególnie intensywnie propagowanej w pierwszym dziesięcioleciu powojennym, która się niestety utrwaliła w powszechnym mniemaniu na następnych kilkadziesiąt lat, nie było miejscem masowej zagłady. Nie było tu komory gazowej ani krematorium. Zasadniczą funkcją tego obiektu było grupowanie więźniów w większe transporty w celu wywożenia ich do właściwych więzień, najczęściej do Sieradza, Łęczycy czy Wielunia, do obozów koncentracyjnych (najpierw KL Dachau – przede wszystkim około tysięczna grupa łódzkiej młodzieży, w ramach dużej akcji represyjnej skierowanej przeciwko niej w maju 1940 r., potem KL Auschwitz-Birkenau , a ostatecznie i przede wszystkim do KL Gross-Rosen i Mauthausen-Gusen ) oraz do obozu pracy karnej w Ostrowie Wielkopolskim (do czasu powstania w Łodzi, w marcu 1943 roku podibnego obozu na Sikawie).
Radogoszcz stała się w styczniu 1945 roku miejscem kaźni 1500 więźniów, których uciekający przed Armią Czerwoną Niemcy zostawili w podpalonych budynkach.
/Boguś Historia Polski Dzień Po Dniu.
W nocy z 17 na 18 stycznia 1945r. na kilkadziesiąt godzin przed wkroczeniem Armii Czerwonej do Łodzi, Niemcy rozpoczęli mordowanie ludzi przetrzymywanych w więzieniu na Radogoszczu; wobec oporu, jaki napotkali, podpalili więzienie; w płomieniach zginęło 1500 osób.
Około północy rozpoczęto mordowanie więźniów funkcyjnych, a następnie rozstrzelania więźniów w sali nr 1 budynku głównego. Kiedy oprawcy napotkali na opór więźniów następnych sal, podpalili je we wczesnych godzinach rannych 18 stycznia, ustawiając się dookoła i strzelając do ratujących się wszelkimi sposobami więźniów, cześć zaczęło skakać z okien na podwórze, lecz zostali zastrzeleni przez Niemców.
W następnych godzinach trwało poszukiwanie budynku z jeszcze żyjących i dobijanie ich. Masakry dokonała załoga więzienia pod dowództwem komendanta więzienia – Waltera Pelzhausena, wsparta bliżej nieustalonym zbrojnym oddziałem.
Z masakry uratowało się tylko 25-30 więźniów, kilku ukryło się w zbiorniku na wodę umieszczonym na ostatnim piętrze klatki schodowej.
Pogrzeb ofiar więzienia na Radogoszczu odbył się 18 lutego 1945 r. na cmentarzu pod wezwaniem św. Rocha, przy ul. Zgierskiej (vis-á-vis spalonego więzienia).
#Polishholokaust #GermanDeathCamps #StratyWojenne #NiemieckieZbrodnie #DeutscheVerbrechen #GermanCrimes #WW2 #WorldWarTwo #ReparationsForPoland #MadeInGermany #ToMyjesteśmyPamięcią #EuropeanUnion
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
#PolishHolokaust