25 czerwca 1923 roku w Garwolinie urodził się Stanisław Bolesław Likiernik ps. „Staszek”, „Stach” – podpułkownik Wojska Polskiego, żołnierz Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego, politolog.

 

25 czerwca 1923 roku w Garwolinie urodził się Stanisław Bolesław Likiernik ps. „Staszek”, „Stach” ( zm. 17 kwietnia 2018 w Wersalu) – podpułkownik Wojska Polskiego, żołnierz Armii Krajowej, uczestnik powstania warszawskiego, politolog.

Syn Tadeusza i Stanisławy Likierników.

W 1939 miał 16 lat, początkowo nie próbował dostać się do konspiracji. Jego ojciec Tadeusz Likiernik został pojmany przez Niemców jako oficer wywiadu i wywieziony do obozu jenieckiego. Nad Stanisławem całą okupację ciążyło zagrożenie związane z żydowskim pochodzeniem. W 1940 brał udział w tajnych kompletach. W tym samym roku przez swojego przyjaciela nawiązał kontakt z podziemiem. Jego przyjęcie opóźnił starszy rangą znajomy, którego zdaniem Stanisław nie ukłonił się na ulicy, więc postulował, aby nie przyjmować go w szeregi AK. Od początku 1943 walczył w szeregach Kolegium A Kedywu; brał udział w likwidacjach jako obstawa. Uczestniczył w wielu akcjach sabotażowo-dywersyjnych.

W powstaniu warszawskim walczył w szeregach Zgrupowania „Radosław”, był wielokrotnie ranny. Przebywał m.in. w szpitalu przy ul. Kilińskiego 13 sierpnia, „Czarnej Niedzieli”, co opisywał w swoich publikacjach. Był uczestnikiem przejścia przez Ogród Saski, tzw. górą (Stare Miasto - Śródmieście). Szlak bojowy Stanisława Likiernika to: Wola, Stare Miasto i Czerniaków. Wspomnienia dotyczące okupacji i powstania warszawskiego opisał w książce "Diabelne szczęście czy palec Boży?". Jego wspomnienia zawiera także opublikowana w czerwcu 2014 książka Emila Marata i Michała Wójcika pt. „Made in Poland. Opowiada jeden z ostatnich żołnierzy Kedywu Stanisław Likiernik”.

W 1946 wyjechał do Francji. Ukończył studia w Instytucie Nauk Politycznych w Paryżu. Zajmował stanowiska dyrektorskie w firmie Philips. Obywatelstwo francuskie uzyskał w 1957. Wielokrotnie później odwiedzał Polskę, m.in. przy okazji odsłonięcia w sierpniu 2012 tablicy pamiątkowej na cześć Kolegium A Kedywu na warszawskim Żoliborzu, a także w 2014 przy okazji przejęcia tradycji Oddziału Dyspozycyjnego „A” Kedywu przez Oddział Specjalny ŻW w Warszawie.

Posiadał podwójne obywatelstwo: polskie i francuskie.

Zmarł 17 kwietnia 2018 w Wersalu. Został pochowany 21 maja 2018 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari

Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 2007

Krzyż Komandorski Orderu Zasługi RP – 2011

Krzyż Kawalerski Orderu Zasługi RP – 2000

Krzyż Walecznych

Medal Honorowy za zasługi dla Żandarmerii Wojskowej – 2014