23 czerwca 1949 roku zmarł załamany fałszywą wiadomością o śmierci żony, komendant Główny Narodowych Sił Zbrojnych gen. Zygmunt Broniewski "Bogucki", został pochowany na cmentarzu w Duran.

 

23 czerwca 1949 roku zmarł załamany fałszywą wiadomością o śmierci żony, komendant Główny Narodowych Sił Zbrojnych gen. Zygmunt Broniewski "Bogucki", został pochowany na cmentarzu w Duran. Na jego grobie umieszczony został napis: „Le General Broniewski Zygmunt - Heros De Resistance Polonaise”.

To on 7 czerwca 1945 roku w odpowiedzi na szalejący w zajętej przez Sowietów i ich komunistycznych pachołków Polsce terror wydał podległym sobie oddziałom "Instrukcję dla oddziałów leśnych" która określała, że głównym celem jest walka zbrojna o usunięcie „okupacji sowieckiej na ziemiach polskich” oraz stworzenie w terenie ośrodków zbiorczych dla kadr oficerów i podoficerów do przyszłej mobilizacji. Dowódcom oddziałów partyzanckich nakazywał, aby nawiązywali kontakty z innymi organizacjami podziemnymi, gdyż główne cele wszystkich ugrupowań są wspólne. 

W jej treści polecał m.in. "rozbrajanie oddziałów milicji i UB, likwidowanie szczególnie niebezpiecznych agentów, zdobywanie funduszów i aprowizacji ze składów nowej administracji oraz informowanie terenu poprzez kolportaż podziemnej prasy".

Jednak wobec olbrzymiej przewagi wojsk sowieckich, tak frontowych jak i NKWD Zygmunt Broniewski jako dowódca Narodowych Sił Zbrojnych uznał, że dalsza walka w kraju z militarnego punktu widzenia nie ma sensu. Po powstaniu kontrolowanego w pełni przez komunistów Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej, 5 lipca 1945 roku zawiesił działalność podległych mu struktur i przedostał się na Zachód. Zameldował się (w mundurze majora kawalerii WP) u dowódcy 2. Korpusu Polskiego gen. Władysława Andersa, którego znał z walk lat 1919–1920 i zdał mu raport z działalności NSZ w kraju. 

Po przybyciu do Niemiec objął funkcję dowódcy ośrodka szkoleniowego kompanii wartowniczych, w skład których weszli byli żołnierze Brygady Świętokrzyskiej. Wkrótce jednak zrzekł się dowództwa, przygnębiony wiadomością o uwięzieniu żony przez funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. Wyjechał do południowej Francji, gdzie zamieszkał w Lauzerville, majątku administrowanym przez ppłk. Jana Kamieńskiego. Żona Stefania łączniczka NSZ ps. “Kowalska” usiłowała podążyć za mężem na zachód, lecz aresztowano ją przy próbie przekroczenia granicy. Nie spotkali się już więcej. W śledztwie Stefania nie ujawniła żadnych kontaktów. Przesłuchujący ją funkcjonariusz UB napisał: „Melduję, że Kowalska vel. Broniewska generałowa „Bogucka” w czasie przesłuchania odmawia zeznań na temat organizacji NSZ-u i sprawami z tym związanymi, zachowując się przy tym arogancko, chcąc wykazać tym swoją wyższość nad nami jako klasą robotniczą, oświadczając ze pracuje w NSZ-cie od założenia organizacji, oddana jej ideologii i nigdy nie uzna obecnej polityki Rządu Jedności Narodowej za słuszną, a o sojuszu polsko radzieckim wyrażała się źle i mówiąc o armii radzieckiej jako o wrogach swoich. Na pytania stawiane jej nie dawała żadnych danych o organizacji i ludziach z nią związanych, mówiąc że może zginąć, tajemnicę zabierając do domu”. Stefania Broniewska została skazana na 10 lat, choć na mocy amnestii z 1947 r. obniżono jej wyrok do 4 lat. Następnie w niejawnym procesie w 1949 r. „dołożono” kolejne 10. Przesiedziała w więzieniu 10 lat, w tym 4 w izolatce. Wyszła na wolność jako osoba nieuleczalnie chora w 1955 r. Zmarła w 1966 r. w Podkowie Leśnej.

                                             ⬇️

https://polishholokaust.blogspot.com/2022/06/7-czerwca-1945-roku-komendant-gowny.html?m=1